Z okazji 80. urodzin szkockiego artysty i promotora sztuki Richarda Demarco w Royal Scottish Academy pokazywana jest wystawa „10 Dialogues: Richard Demarco, Scotland and the European Avant Garde”.
Miesiąc: listopad 2010
Hanna i Leszek Nowosielscy- Una Vita per la Ceramica
Polska ceramika podbiła serca Włochów. Zaskakujące formą i tematyką kompozycje, płaskorzeźby, figurki i wazy, o których tu mowa, czyli dzieła małżeństwa Leszka Nowosielskiego i Hanny Modrzewskiej-Nowosielskiej zostały zaprezentowane na wystawach Una Vita per la Ceramica we Włoszech. Kolejna inauguracja wystawy ceramiki i obrazów Leszka i Hanny Nowosielskich miała miejsce w Rzymie w Accademia Nazionale di Santa Cecilia , gdzie odbywają się tylko najbardziej prestiżowe wystawy.
Czytaj dalej „Hanna i Leszek Nowosielscy- Una Vita per la Ceramica”
Frida Kahlo
Niewielka wystawa Fridy Kahlo w brukselskim Bozar. Kolejki znacznie dluzsze niz na rownolegle trwajaca wystawe El Greco. Sygnal, ze barwna, tragiczna biografia znaczy wiecej niz najlepsze obrazy, a publicznosc lgnie do sztuki bliskiej, wspolczesnej, okraszonej wyjatkowym zyciorysem artysty.
Na ekspozycji zgromadzono kilkanascie obrazow. To duzo jak na Fride Kahlo. Pokazano tu wlasciwie przeglad najwazniejszych dla niej tematow: jako pierwszy autobus ( z traumatycznym wspomnieniem wypadku 17sto letniej Fridy) autoportret z malpka, obraz z pobytu w szpitalu, porazajaca kolumna ( autoportret z polamana kolumna zamiast kregoslupa), kilka portretow.
Obrazy Fridy to element popkultury. Znane z wielu reprodukcji, plakatow, albumow. Na zywo graja zupelnie inaczej, swiadcza o niezwyklej wrazliwosci na kolor, tendendji do surrealizmu, niosą slady
Cezeanne’a, Gauguina, Van Gogha
Chyba najpiekniejszy portret w sztuce nowoczesnej to portret Alicji Galant w aksamitnej, przetartej sukience. Mgliste spojryenie, rozowe policzki , fiolet sukni.
Wszystkie obrazy sa kameralne, niewielkie. Pokazane w ciemnej sali pelnej luster graja z przestrzenia, odgrywaja teatr przed widzem. Opowiadaja o Fridzie, o jej pasji zycia, teatralizowaniu codziennosci.
Zbylut Grzywacz
Zbylut Grzywacz, „Kolejka jeszcze trwa”
Ukazały się nowe publikację poświęcone zmarłemu przed kilku laty wybitnemu malarzowi Zbylutowi Grzywaczowi.
Zbylut Grzywacz był malarzem bardzo świadomie żyjącym w swoich czasach. Właściwie to te czasy były wyzwaniem rzuconym artyście. Jego sztuka była kryptogramem patriotyzmu, który w sobie nosił. Był to patriotyzm partyzancki, śmiały, stawiający go w rzędzie z Grottgerem i Malczewskim.
Zaangażowany w działalność ugrupowania artystycznego Wprost, malarstwo postrzegał jako misję.
Dopiero w wolnej Polsce zrzucił „płaszcz Konrada”, jak powiedział w jednej z rozmów przestał służyć m a l a r s t w e m, a zaczął służyć m a l a r s t w u.
W życiu prywatnym miał jeszcze jedną , arcyciekawą pasję – kolekcjonował skamieniałości, utworzył jeden z najlepszych w Polsce zbiorów paleontologicznych.
Wystawa artystek „przeoczonych” w Łodzi
W Pałacu Herbsta Muzeum Sztuki w Łodzi otworzono wystawę „Przeoczenie”, na którą składa 40 kobiecych portretów malowane przez polskie artystki z przełomu
XIX i XX wieku, jak: Olga Boznańska, Anna Bilińska-Bohdanowiczowa, Aniela Pająkówna.
Inspiracją dla tego projektu była feministyczna myśl o sztuce, która wiąże się z dojmującą nadreprezentacją sztuki tworzonej przez mężczyzn, zwłaszcza sztuki
dawnej, z nieobecnością kobiet.
Wystawa zwraca uwagę na artystki, których życie przypada na czas feministycznej rewolucji, których twórczość, zawodowa aktywność, zdobywanie wykształcenia
nosiły znamiona heroizmu. Pojęcie to odnosi się do większości z nich. Oprócz Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej, Olgi Boznańskiej, Anieli Pająkównej, których
malarstwo ma swoje miejsce w stałych muzealnych ekspozycjach, bohaterkami wystawy są mało znane malarki.
„Grający w karty” Paul’a Cezanne’a w Londynie
Londyńska Courtauld Gallery prezentuje wyjątkową wystawę poświęconą niezwykłym obrazom Paula Cézanne’a.
Punktem orientacyjnym wystawy zorganizowanej przez Courtauld Gallery w Londynie oraz Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku było skupienie uwagi na grupie obrazów artysty eksponowanych bardzo rzadko, obrazów odzwierciadlających wrażliwość artysty w jego czujnej obserwacji życia codzienego ludzi. Wystawa stanowi niepowtarzalną okazję obejrzenia tych wyjątkowych obrazów. „Grający w karty” Cezanne’a zestawione obok jego serii plażowiczów, prezentują z najbardziej ambitnych i skomplikowanych prac graficznych w karierze artysty.
Czytaj dalej „„Grający w karty” Paul’a Cezanne’a w Londynie”
Nagroda Stirlinga dla Zahy Hadid
Pracownia Zaha Hadid Architects otrzymała tegoroczną nagrodę Stirlinga za gmach MAXXI – Narodowego Muzeum Sztuki XXI wieku w Rzymie. Ceremonia wręczenia nagród miała miejsce w londyńskim Roundhouse 2 października 2010 roku. Zwycięzca otrzymał czek na 20 000 funtów.
Nagroda Stirlinga przyznawana jest przez RIBA (Royal Institute of British Architects) za najbardziej znaczący dla ewolucji architektury budynek oddany do użytku w danym roku. Obiekt musi być zbudowany lub zaprojektowany w Wielkiej Brytanii
Muzeum zostało zaprojektowane w 1999 roku. Budowa trwała 10 lat. Obiekt zestawiono z wojskowymi barakami i przemysłowymi warsztatami. Na powierzchni 21 200 m2 wyodrębniono 5 głównych przestrzeni. Muzeum Narodowe Sztuki XXI wieku MAXXI w Rzymie zrobione jest z niezwykłym rozmachem i cieszy się ogromnym zainteresowaniem.
Martwa natura z japońską laleczką
W Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie oglądać można wystawę, której głównym tematem jest obecność motywu japońskiej lalki w malarstwie polskich modernistów oraz artystów współczesnych.
Trwająca nieustannie od schyłku XIX wieku fascynacja kulturą i estetyką Japonii przejawia się m.in. w upodobaniu do japońskich bibelotów, wśród których jednym z najpopularniejszych jest odziana w barwne kimono porcelanowa lalka. Zainteresowanie japońską laleczką – nie tylko jako wdzięcznym motywem, ale także jako nośnym symbolem i alegorią – obecne jest w twórczości wielu wybitnych polskich malarek i malarzy, takich jak Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Alfons Karpiński, Józef Mehoffer, Leon Wyczółkowski i wielu innych artystów, których prace prezentowane są na ekspozycji. Czytaj dalej „Martwa natura z japońską laleczką”
Ambrogio Lorenzetti – Alegoria dobrych rządów
To o Sienie powiedział wielki Herbert : „Tu byłem szczęśliwy”. Zapewne nie tylko on.
Siena, miasto gotyckie, po dzisiejszy dzień zanurzone jest w średniowiecznym celebrowaniu swojej odmienności. To tu ma miejsce szaleńcze palio, wyścig, w którym konkurują konni jeźdźcy reprezentujący poszczególne dzielnice. Pędzą jak w amoku, przez półkole Il Campo. Walka toczy się o lokalną chwałę. Byłam na lipcowym Palio. Widziałam dramatyczny upadek konia, potem emocje zwycięzców i łzy przegranych. Publiczność tez szybko podzieliła się na neutralnych turystów, rozentuzjazmowanych mieszkańców zwycięskiej Contadei pognębionych goryczą porażki przegranych doszukujących się niesprawiedliwości losu.
Czytaj dalej „Ambrogio Lorenzetti – Alegoria dobrych rządów”
„La Belle Romaine” sprzedana za ponad 68 mln dolarów
2 listopada na aukcji w Sotheby’s w Nowym Jorku obraz Amedeo Modiglianiego został sprzedany za $68,962,500 .
Obraz ostatnim razem pojawił się na rynku w 1999 roku, kiedy to został sprzedany na aukcji w DA Sotheby’s w Nowym Jorku za 16,8 mln dolarów, ustanawiając ówczesny rekord dla artysty.
„La Belle Romaine” można niewątpliwie zaliczyć do grona najwspanialszych aktów w historii sztuki Zachodu. Obraz pochodzi z najważniejszej serii aktów autorstwa Modiglianiego, powstałych ok. 1917 roku. Siedem prac z tej serii wywołało sensację podczas premiery w Paryżu, przyciągając tłumy i lokalną policję, która zamknęła ekspozycję. Szokującym okazało się przedstawienie nagiej współczesnej kobiety, pozbawione jakichkolwiek alegorycznych i historycznych akcentów, emanujące zmysłowością. Erotyczny powab La Belle Romaine wyraża się poprzez pozę modelki i paletę zastosowaną przez artystę. Bursztynowe i różowe tony przywodzą na myśl ciepło i intymną atmosferę, w której Modigliani malował kobietę.
Fot.Amedeo Modigliani, Nu assis sur un divan (La Belle Romaine), 1917, olej na płótnie, 100×65 cm; sygnowany Modigliani
źródło: www. artdaily.com