Obserwujemy w ostatnim czasie wśród artystów, a w szczególności wśród młodych twórców – tendencję powrotu do wielkoformatowych realizacji malarskich. Czy to dobrze, że przeskalowane kompozycje atakują coraz częściej z galeryjnych ścian? Czytaj dalej „Artysta wielkiego formatu”
Miesiąc: marzec 2012
Oswajanie obrazów Anny Mikke
Anna Mikke została nazwana przez Ewę Latkowską „malarką portretów ludzkiej duszy”. Nie ulega wątpliwości, że człowiek jest zawsze powracającym i jednym z najważniejszych tematów w twórczości artystki. Jej prace nie hołdują jednak pięknu cielesności, nie szukają idealnych proporcji ani elegancji w upozowaniu postaci. Artystka wykorzystuje ludzkie sylwetki, czasami zwielokrotnione metodą szablonu, innym razem potraktowane fragmentarycznie i niedokończone, aby ukazać wewnętrzne stany emocjonalne jej samej, jak i bohaterów jej prac. Czytaj dalej „Oswajanie obrazów Anny Mikke”
36 razy Vermeer
Jan Vermeer. Geniusz bez gorączki. Malował tyle, ile chciał. Bez atelier z dziesiątkami pomocników. W ciszy pracowni. Tę ciszę zachowały jego obrazy. W tym jest jego fenomen. Vermeer daleki był od socjologicznych obserwacji, daleki od zanurzania się w dręczącej flamandów cielesności, odległy od codzienności tak inspirującej niderlandzkich malarzy. Żadnych aktów. Żadnych martwych natur. Żadnych żarliwych obrazów religijnych. Czytaj dalej „36 razy Vermeer”
Rozmowa o blogach – jutro w „Kawie czy herbacie”
Zapraszamy do oglądania programu „Kawa czy herbata” już jutro około 7.45!
W rozmowie o blogach wezmą udział: Justyna Napiórkowska, ojciec Leon Knabit i Michał Żebrowski.
Polecamy!
Fluxus w Poznaniu
W 2012 roku mija 50. rocznica I Festiwalu Fluxusu w Wiesbaden (1962), który uznawany jest za oficjalny początek działalności ruchu. Fluxus należy bez wątpienia do jednego z najważniejszych kierunków w sztuce współczesnej, a okrągła rocznica stała się doskonałą okazją do przygotowania wystawy będącej refleksją nad aktualnością i znaczeniem dziedzictwa fluxusu. Polem i celem artystycznego eksploatowania/badania w ramach tej ekspozycji będzie obszar postaw oraz idei bliskich fluxusowi oraz – sięgających głębiej – tradycji ruchów i postaw artystów awangardowych. Czytaj dalej „Fluxus w Poznaniu”
Pełnia realizmu
Od 9 lutego w National Portrait Gallery w Londynie można oglądać retrospektywną wystawę dzieł Luciana Freuda, jeszcze niedawno określanego jako „najwybitniejszego żyjącego realistę”. Na wystawie znajduje się 130 prac artysty. Co istotne wystawa była przygotowywana we współpracy z artystą, który zmarł w lipcu 2011 r. Czytaj dalej „Pełnia realizmu”
Co widziałam w Maastricht
…na razie tylko kilka słów: Maastricht leży na trójkącie holenderskiej ziemi miedzy granicą z Niemcami i Belgią. Kanoniczne Niderlandy – płasko, panoramicznie i dużo tulipanów. To miejsce sygnowania europejskiego traktatu, ale i tymczasowy artystyczny sezam. Niewiele z pozoru zapowiada skarby, które tu można zobaczyć. Po chwili dowiaduję się, że Maastricht jest bodaj najstarszym miastem Holandii. W deszczu jest ograniczenie ponętne, ale trwające tu targi sztuki Tefaf wszystko rekompensują. Relacja – za kilka ( naście?) godzin. Tymczasem pozdrowienia z baronem od Tamary Łempickiej! Czytaj dalej „Co widziałam w Maastricht”
Ekspresja barw – Eugeniusz Eibisch
Wiosną 1926 r. w Krakowie odbyła się II wystawa Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Artyści skupieni w tym ugrupowaniu kładli nacisk głównie na warsztatową stronę malarstwa. Razem z nimi w 1926 r. swoje prace wystawił Eugeniusz Eibisch, artysta kolorysta, odbiegający odrobinę w swoich założeniach od założeń grupy. Czytaj dalej „Ekspresja barw – Eugeniusz Eibisch”
Goya: Blaski i cienie
W barcelońskim centrum kulturalnym Fundacji „la Caixa” obejrzeć można wystawę poświęconą twórczości Francisco Goi. Blisko sto dzieł zgromadzonych na ekspozycji, wypożyczonych głównie z Muzeum Prado, obejmuje chronologiczny przegląd oeuvre wielkiego mistrza, a wśród wielu wspaniałych obrazów najbardziej znane prace, między innymi Maja naga i Maja ubrana, Parasolka, Lot czarownic, cykl Kaprysy.
„Nowa rzeźba?” w Zachęcie
Wystawa podejmuje temat relacji współczesnej rzeźby z modernizmem. Pojęcie to rozumiane jest tu szeroko – jako dążenie do nowoczesności, dające się obserwować w sztuce od lat 10. aż po 70. XX wieku. Wspólnym mianownikiem wybranych na wystawę rzeźb jest odwołanie się do takich modernistycznych założeń jak odrzucenie ornamentu na rzecz uproszczenia i czystości formy oraz konstrukcji czy skupienie się na wartości materiału i funkcji obiektu. Czytaj dalej „„Nowa rzeźba?” w Zachęcie”