oglądamy, słuchamy, blogujemy
8 kwietnia 1820 na wyspie Melos na Cykladach pracujący w polu niedaleko współczesnej wioski Tripiti rolnik znalazł fragmenty rzeźby z jasnego, paryjskiego marmuru.
Rzeźba przedstawiała półnagą kobietę. Twarz zwrócona w bok, sylwetka w kontrapoście, noga lekko zgięta. Szata opadająca z bioder oddawała dokładnie linię kobiecego ciała. Pierwotnie w dłoni najpewniej jabłko. Czytaj dalej „„Ponowne narodziny Wenus””
6 kwietnia 1520 roku przypadał Wielki Piątek. Tego dnia w swoim domu, po dniu spędzonym w malignie zmarł młody, uwielbiany malarz Rafael Santi.
Rafaello urodził się także w Wielki Piątek, być może także 6 kwietnia, zaledwie 37 lat wcześniej. Jak pisał Vasari, przyszedł na świat o 3 w nocy, w domu malarza Giovanniego i córki kupca, Marii. W przepięknym, zawieszonym na skale wśród gór włoskim Urbino.
W 1520 roku, po śmierci malarza w pracowni Rafaela został podobno obraz, który można uznać za jeden z najpiękniejszych kobiecych portretów w historii malarstwa. La Fornarina – portret Marguerity Luti. Czytaj dalej „„Rafael Santi””
„Co widać. Polska sztuka dzisiaj” to ekspozycja prac najważniejszych współczesnych polskich artystów, prezentowana w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Ma ona nieco charakter anegdotyczny. I to nie tylko dlatego, że prezentowane na niej pojedyncze dzieła sztuki podejmują szerokie spektrum problemów. Zgodnie z kuratorską koncepcją widz nie otrzymuje gotowych recept na interpretację całości pokazu. Wystawa jest pomyślana jako przewodnik ułatwiający poruszanie się po terytorium aktualnych zjawisk artystycznych. Prace mają mówić per se, pozostając w niewielkiej zależności od pozostałych dzieł. Każde z nich otwarte jest na znaczenia, które dzięki dobrej woli i wizualnej kompetencji jest w stanie odczytać przybyły specjalnie w tym celu do galerii widz.
Czytaj dalej „„Co widać? Polska sztuka dzisiaj” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej”
Malarstwo prof. Jacka Sempolińskiego (1927-2012), wybitnego malarza, teoretyka i pedagoga, odnosi się głównie do tematów egzystencjalnych, religii, kultury i filozofii. Artysta na własny sposób kontynuował tradycję kolorystyczną w swoich ekspresyjnych, abstrakcyjnych kompozycjach. Jego twórczość osadzona jest jednak w powojennym nurcie malarstwa materii i związana z postawą pokolenia Arsenału 55. Czytaj dalej „Prof. Jacek Sempoliński”
