Félix Vallotton (1865-1925), francuski malarz i grafik pochodzenia szwajcarskiego był członkiem grupy nabistów. Ten krąg młodych, awangardowych twórców rozpoczął nową drogę artystyczną inspirowaną dekoracyjnym stylem sztuki Gauguina i japońskiej grafiki. Malarstwo nabistów charakteryzowały płaskie plamy barwne i wyraźny kontur. Artyści odrzucali zarówno akademicką tradycję, jak i inspiracje impresjonistów oparte na wrażeniu. Muzeum Van Gogha posiada ważną kolekcję prac na papierze nabistów, a wśród nich prace Félixa Vallottona.
Félix Vallotton uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Lozannie. Przeniósł się do Paryża w 1882 roku w celu kontynuowania nauki jako portrecista. Międzynarodową sławę zdobył jednak dzięki swoim niezwykłym czarno-białym drzeworytom. Publikował je w dwumiesięczniku literacko-artystycznym La Revue Blanche. W swoich pracach graficznych, często z humorem, podejmował krytykę społeczeństwa.
Artysta od 1899 roku w większym stopniu poświęcił się malarstwu. Jako malarz opracował indywidualny i zróżnicowany styl inspirując się japońską grafiką, malarstwem Ingresa i fotografią. Ten styl charakteryzuje się gładką powierzchnią, bogatą gamą kolorów oraz dziwnym chłodnym nastrojem. Typowe dla nabistów przedstawienia mieszczan i ich wnętrz różniły się w obrazach Vallottona od prac jego kolegów. W porównaniu do ich spokojnych, wyidealizowanych postaci, malarz ukazywał realizm, niepokój i emocje portretowanych osób. W jego obrazach sceny te nabierają karykaturalnego charakteru.
„W porównaniu z herbatką nabistów Vallotton to szklanka wódki […] Spokojne sceny z mieszczanami trawiącymi w świetle lampy, w czym lubują się Bonnard i Vuillard, u niego nabierają niesłychanego okrucieństwa. Bo też Valloton pełen jest gwałtowności nie dającej mu spokoju, co sprawia, że jego portrety na przykład zdradzają przenikliwość godną psychiatry”* José Pierre
Wystawa prezentuje około 60 obrazów z różnych muzeów, takich jak Muzeum d’Orsay w Paryżu, Kunsthaus Zürich, Baltimore Museum of Art, The Art Institute of Chicago oraz kolekcji prywatnych, w połączeniu z około 40 grafikami z kolekcji Muzeum van Gogha.
„Félix Vallotton. Fire beneath the ice”
Van Gogh Museum Amsterdam
do 1 czerwca 2014
www.vangoghmuseum.nl
* Jean Cassou, Encyklopedia Symbolizmu, przeł. Joanna Guze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997 s.168-169.
Alicja Wilczak
1. Félix Vallotton „Powrót do morza” 1924 rok, Musées d’Art et d’Histoire de la Ville de Genève
2. Félix Vallotton „Flet (Instrumenty muzyczne II)”, 1896 rok, Van Gogh Museum, Amsterdam
3. Félix Vallotton „Obiad przy świetle lampy” 1899 rok, Musée d’Orsay, Paris
4. Félix Vallotton „Staw (Honfleur)” 1909 rok, Kunstmuseum Basel
Mecenasem portalu artissimo.pl jest Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
