„Malowanie to moja walka: jednolity kolor podobrazia … i przyczajony obraz. On już tam jest, ja muszę go tylko wydobyć. Dlatego niektóre obrazy powstają jakby muśnięte farbą, a inne miesiącami, czasami nawet latami, wyłaniają się z zaschniętych warstw, zawieszone w poszukiwaniu prawdy uniwersalnej o mnie, o życiu.”
Punktem wyjścia jest szare tło płóciennego podobrazia, powierzchni, z której artystka wydobywa obraz. Podoba się jej kolor i forma płótna, pozostawia je w pewnej części niezamalowane. W trzech cyklach, które do tej pory stworzyła tematem są postaci, a właściwie figury postaci (Figury Sensualne, Figury Intymne, Figury Gimnastyczne) ujęte fragmentarycznie, zdeformowane, nałożone plamami. Magdalena Kwapisz-Grabowska przedstawia tylko ciało kobiece. Jest, jak sama artystka przyznaje, bardziej plastyczne, krągłe. Traktuje je w sposób archetypiczny, jako symbol, odarte z konkretnej tożsamości, pozbawia je de facto cielesności. Surowe płótno ma mieć znaczenie nie tylko estetyczne. Jak twierdzi artystka chodzi raczej o „zabieg wycięcia postaci z płaskiego, jednolitego tła i oddania przez to efektu znaku, a co za tym idzie alienacji oraz wyciszenia”. Pozorny spokój tych obrazów daje też wyselekcjonowana paleta barwna. Brązy, czerń, czerwienie i biel, czasem błękit. Artystka zmierzając się wydobywaniem postaci, skupia się na jego ruchu, zaginaniu, składaniu, z uwagą na zachowanie pionów i poziomów. Patrzymy w efekcie na niepokojące i wciągające do środka obrazy, gdzie tłem jest spokój a wnętrzem żyjąca, próbująca wydobyć się na powierzchnię ludzka forma. Kobieca forma. Zmierzenie się artystki, swojej kobiecej natury ze światem w jakim funkcjonuje, poprzez malarstwo.
Nie da się pominąć podobieństwa do twórczości Teresy Pągowskiej, jednej z głównych artystek polskiej Nowej Figuracji tworzącej od lat 50. do początków lat dwutysięcznych. Wspólny jest sposób traktowania płótna, barwy, skupienie na kobiecej postaci, symboliczność i fragmentaryczność, których całościowe wrażenie można porównać do intensywności haiku. Dostrzegam też podobny stosunek do tworzenia. Pągowska mówiła: „Trzeba dużo widzieć, by dużo odrzucać, poprzez eliminację zyskiwać większe bogactwo, a skrót formalny ma służyć jasności wypowiedzi i zwiększać siłę obrazu. Ciągle szukać własnego 'ja’ i walczyć z tym szczęściem, którym jest malowanie.”*
Na wystawie w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej możemy zobaczyć głównie najnowsze prace Magdaleny Kwapisz-Grabowskiej, z lat 2013-2015. Widać w nich większą ekspansję farby na płótnie. Tło nakładane warstwami jednolitego koloru skutecznie eliminuje płótno. Widać coraz większą ekspresję gestu.
Magdalena Kwapisz-Grabowska urodziła się w Gliwicach. W 1999 roku ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych w fili katowickiej, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni grafiki warsztatowej u prof. Stanisława Kluski oraz malarstwa u prof. Jacka Rykały. Brała udział w wielu wystawach i konkursach, m.in. zwyciężczyni Annual Internet Exposure on Art-Mine.com w Chelsea International Fine Art Competition w 2010 r. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Przez wiele lat związana była z Hamburgiem, obecnie mieszka i tworzy w Berlinie.
Wybrane wystawy:
2008 wystawa malarstwa, Marziart International Gallery, Hamburg, Niemcy
2010 wystawa ARTPrize, Grand Rapids, USA
2010 wystawa malarstwa Gallery IIiev, Kolonia, Niemcy
2012 wystawa indywidualna SDA, Warszawa
2012 wystawa indywidualna Galeria Sztuki Platon, Wrocław
2012 wystawa Parallax AF, Londyn, Anglia
2012 wystawa Imprimatvr Bennale, San Martino dell’Argine, Włochy
2012 wystawa Parallax AF, Nowy York, USA
2014 wystawa indywidualna Figury intymne, Galeria NEXT, Bydgoszcz
2014 wystawa indywidualna Figury intymne, Galeria Kuratorium, Warszawa
2014 wystawa Inne / Others, Galeria Brama, Gliwice
2014 wystawa indywidualna Berlin – Hoppegarten
Magdalena Kwapisz-Grabowska
wystawa malarstwa
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
ul. Puławska 17, Warszawa
10-24 kwietnia 2015
tekst: Magdalena Drągowska Absolwentka historii sztuki (UW) i Muzealniczych Studiów Kuratorskich (UJ). Współpracowała z warszawskimi galeriami Raster i Yours, Fundacją Galerii Foksal oraz z Fundacją Nowej Kultury Bęc Zmiana.
*cytat Teresy Pągowskiej pochodzi z tekstu Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak, „Życie i twórczość Teresy Pągowskiej”, www. Culture.pl.
fot .Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
1. Magdalena Kwapisz-Grabowska, Bez tytułu, 2015 rok
2. Magdalena Kwapisz-Grabowska, Taniec, 2015 rok
3. Magdalena Kwapisz-Grabowska, Figura w różowym, 2015 rok
4. Magdalena Kwapisz-Grabowska, Figura, 2015 rok
Mecenasem portalu artissimo.pl jest Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
