oglądamy, słuchamy, blogujemy
Neony, obok mleka przynoszonego pod drzwi były chyba najlepszą rzeczą jaką dał PRL. Rozświetlały się spektakularnie. Tworzyły klimat miejsc. Wśród ciemnych ulic świeciły jasno jak gwiazda północna. Były jak forpoczty dobrobytu w szarym miejskim pejzażu.
Znałam ten obraz z Muzeum Narodowego w Poznaniu. Trudno byłoby go nie znać. Uważany jest za jeden z najlepszych obrazów kobiety- malarki, Sofonisby Anguissoli. Bardzo ucieszyłam się, gdy zobaczyłam to płótno na wystawie w brukselskim Bozar. Obraz włączony jest do wystawy dotyczącej związków imperium osmańskiego z europejską sztuką renesansu. W tym wypadku, na XVI wiecznym obrazie, o takich związkach świadczyć ma orientalny dywan na stole, przy którym trzy dziewczynki rozgrywają partię szachów.
Czytaj dalej „Gra w szachy z Muzeum Narodowego w Poznaniu | Arcydzieła sztuki w Polsce”
Niki de Saint Phalle była jedną z najbardziej wpływowych artystek drugiej połowy XX wieku. Burzliwa biografia feministki wyzwolonej z arystokratycznej francusko-amerykańskiej rodziny, miała odzwierciedlenie w buntowniczej, ale też silnie nacechowanej kobiecym pierwiastkiem twórczości. Czytaj dalej „Niki de Saint Phalle w Guggenheim Bilbao”
W najważniejszej instytucji wystawienniczej Kraju Środka, znajdującej się przy placu Tiananmen w Pekinie – w Chińskim Muzeum Narodowym, ma miejsce największa poza Europą prezentacja polskiej historii i kultury. Muzyka Fryderyka Chopina jest doskonale znana w Chinach i właśnie dlatego nazwisko tego słynnego polskiego kompozytora wybrano jako główny akcent promocji wystawy. Czytaj dalej „Wielka wystawa polskiej sztuki w Chinach”
Obrazy nie milczą – to tytuł wystawy, jaki nadaliśmy prezentacji malarstwa Antoniego Fałata z ostatnich lat. Taki tytuł znosi obowiązek poddania obrazów interpretacjom pośredników. Znosi też ryzyko interpretacji narzuconej. Kurator może milczeć. Marszand może milczeć. Milczeć może w końcu także sam malarz. Czytaj dalej „Obrazy nie milczą. Malarstwo Antoniego Fałata”
W Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie prezentowana jest wystawa twórczości czterech autorów: Aliny Dawidowicz, Marka Kraussa, Edwarda Dwurnika i Nikifora Krynickiego. Ekspozycja pokazuje inspiracje twórczością Nikifora i podobną dla niego postawę twórczą w sztuce wybranych artystów. Czytaj dalej „Nikifory w MOCAK-u”
W Kamienicy Szołayskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie trwa wystawa Maurycego Gottlieba – jednego z najważniejszych żydowskich malarzy tworzących w polskim środowisku w XIX wieku. Wystawa jest kontynuacją ekspozycji, która prezentowana była od jesieni 2014 w Muzeum Pałac Herbsta w Łodzi. To pierwszy monograficzny przegląd twórczości malarza od 1991 roku.
Na wystawie w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej prezentowane są obrazy, rysunki i grafiki klasyków sztuki współczesnej: Andrzeja Czeczota, Jana Lebensteina, Eugeniusza Markowskiego, Janusza Przybylskiego, Leszka Rózgi, Franciszka Starowieyskiego, Antoniego Uniechowskiego i Józefa Szajny. Erotyka w sztuce jest tematem uniwersalnym. Dla pokolenia artystów tworzących po II wojnie światowej motyw życia i śmierci nieustannie się ze sobą przeplatał. W sztuce wybranych autorów temat miłości powraca w odniesieniach do pierwotnej natury człowieka, wątków ze starożytnych mitologii i współczesnych czasów. Czytaj dalej „Erotyki Mistrzów”
Pamiętam, jak na wykładzie z historii sztuki profesor pokazał nam kiedyś zeskanowaną notatkę Andrzeja Wróblewskiego. Kartka podzielona była na dwie części. Po jednej za, po drugiej przeciw socrealizmowi. W dwóch kolumnach wypisane plusy i minusy. To w jakiś sposób ukształtowało moje patrzenie na sztukę Wróblewskiego. Bez oceniania. Bo artysta był w matni. Jako młody, piekielnie zdolny, poszukujący, ambitny. Ze swoim bagażem przeżyć. Czytaj dalej „Andrzej Wróblewski. Recto-Verso”
Do 6 marca 2015 roku w Galerii Foksal w Warszawie można oglądać prace Koji Kamojiego – japońskiego artysty od ponad pięćdziesięciu lat na stałe związanego z Polską. Czytaj dalej „Koji Kamoji, Modlitwa do Bytu w Galerii Foksal”
