Autor: admin

Austriackie muzeum odda obraz Klimta skradziony przez nazistów

Muzeum sztuki współczesnej z Salzburga zwróci skradziony przez nazistów obraz Gustawa Klimta mieszkającemu w Kanadzie wnukowi jego pierwotnej właścicielki. Obraz zatytułowany „Litzlberg am Attersee” jest wyceniany na 20 do 30 mln euro.

„Mimo, że zwrot tego obrazu będzie bolesny dla kolekcji muzeum, kraju związkowego i całej Austrii, uważam że władze Salzburga muszą pozostać na drodze wytyczonej w 2002 roku i nie mogą pozwolić sobie, by korzystać ze zbrodniczego reżimu” – oświadczył w czwartek wiceprezydent miasta Wilfried Haslauer. Czytaj dalej „Austriackie muzeum odda obraz Klimta skradziony przez nazistów”

Jan Paweł II – słowa o artystach

„Świat bez sztuki naraża się na to,
że będzie światem zamkniętym na miłość.

Przyglądając się najwybitniejszym dziełom artystów, można zauważyć, że o ile już natura jest odbiciem Bożego piękna,
to najpiękniejszą ikoną Boga żywego
jest oblicze człowieka.
Oblicze człowieka, które nigdy nie jest tak piękne jak wtedy,
gdy pozwala on, by przebijała przez nie obecność Tego, od którego otrzymujemy życie.”

„Wpisane jest w duszę człowieka wezwanie do nieśmiertelności . Wpisane jest ono w duszę artysty, gdy dziełem swego talentu, swego geniuszu, stara się przekroczyć granice przemijania i śmierci.”

Jan Paweł II

Czytaj dalej „Jan Paweł II – słowa o artystach”

Sztuka z Estonii

Wystawa pokazywana wcześniej w szczecińskim Muzeum Narodowym od 10 maja dostępna w Muzeum Narodowym w Warszawie.” Sztuka z Estonii. Oswajanie Modernizmu. Prowokacje i konfrontacje”.

OSWAJANIE MODERNIZMU. Ekspozycja licząca ponad 120 dzieł z kolekcji tallińskiej oraz Muzeum Sztuki w Tartu.
Prace nigdy wcześniej nie pokazywane w Polsce są autorstwa najznakomitszych estońskich klasyków sztuki. Wystawa jest przekrojem przez początek XX wieku ( I połowę XX wieku). Nasze oczy spotkają się z symbolizmem i ilustracją narodowych sag, z impresjonistycznymi i postimpresjonistycznymi pejzażami, z awangardą lat 20- tych, realizmem i koloryzmem okresu międzywojennego.

Fot.2. Marge Monko, Siostry Nory, 2009, video

Czytaj dalej „Sztuka z Estonii”

Paryż w czasach impresjonistów

 


Ta wyjątkowa wystawa zbudowana została z malarskich wypowiedzi najwybitniejszych malarzy przełomu XIX i XX wieku o Paryżu. Ze zgromadzonych w paryskim ratuszu dzieł powstała panorama życia dawnych mieszkańców stolicy Francji z jego blaskami i mrokami. Na ekspozycji znalazło się w sumie 136 dzieł i dokumentów. Są to głównie obrazy i rysunki wypożyczone z paryskiego muzeum impresjonistów d’Orsay. Wśród prezentowanych obrazów i szkiców są dzieła największych mistrzów tej epoki: Claude’a Moneta, Edouarda Maneta, Vincenta van Gogha czy Edgara Degasa, nie zabraknie też charakterystycznych tancerek Henri Toulouse-Lautreca, czy prac mniej znanych artystów, jak chociażby Stanislas Lepin.

 

fot.2.Edgar Degas. Women, on a Cafe Terrace. 1877. Pastel. Musée d'Orsay, Paris, France,

Czytaj dalej „Paryż w czasach impresjonistów”

Dama z gronostajem w podróży

…dzisiaj w radiowej Czwórce uczestniczyłam w rozmowie na temat planowanej podróży Damy z gronostajem. Portret zostanie wypożyczony na wystawy w Madrycie, Londynie i Berlinie. Wróci do Krakowa za rok. Dobra okazja, żeby na Cecylię Gallerani jeszcze raz spojrzeć.

Kogo widzimy?

Szesnastolatkę, której dziewczęcość skrywa staranne upozowanie. Ale w jej spojrzeniu jest coś frywolnego. Ma delikatną twarz rozświetloną lekkim uśmiechem, ujawnionym jedynie w kącikach ust. To ten niedosłowny, czarowny uśmiech modelki Leonarda.

Ciekawe, na co spogląda Cecylia. Być może do pokoju, w którym pozowała w mediolańskim zamku zajrzał fundator portretu, pan domu Sforza? Może jej dyskretna mimika to powściągliwa odpowiedź na śmiały uśmiech Ludovica? Może brakuje jej próżności, by pozwolić się tak po prostu portretować, przez największego artystę swoich czasów? A może Cecylia zastanawia się nad oryginalnym pomysłem namalowania jej portretu ze zwierzątkiem, zaszyfrowania treści, którą nie każdy odczyta? Może uśmiecha się raczej do własnych myśli? Czy jednak w tych czasach symboliczne znaczenie gronostaja umieszczonego na portrecie było tajemnicą? Przecież związek łączący pannę Gallerani z panem Sforza, przygotowywanym do ślubu z Beatrice d`Este nie był starannie skrywanym sekretem. XV-wieczna norma. Na renesansowych dworach takie informacje płynęły wartko jak wody Padu przez wyżynę Montferrato. Gronostaj występuje jako aluzja do nazwiska Cecylii, ale i odniesienie do Ludovico Sforzy, znanego jako kawaler Orderu Gronostaja.

Czytaj dalej „Dama z gronostajem w podróży”

Annie Leibovitz „Kobiety”

To już druga wystawa twórczości Annie Leibovitz w Warszawie. Pierwsza miała miejsce w 1998 roku w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim i cieszyła się dużym zainteresowaniem. Czy tegoroczna wystawa pt: „Kobiety” również okaże się sukcesem? Zorganizowana została w ramach Polskiego Festiwalu Reklamy. Inspiracją wystawy jest album „Women” wydany przez Annie Leibovitz wraz z Susan Sontag w 1999 roku. Na ekspozycję składają się wyselekcjonowane przez samą artystkę 33 zdjęcia kobiet.

Każda z nich jest inna.
Każda z nich ma inną osobowość, inny charakter, inny wiek, inny zawód. Każda z nich przedstawia inną historię. A więc mamy m.in. znane aktorki Gwyneth Paltrow i Nicole Kidman, amerykańską sekretarz stanu Hilary Clinton, Marilyn Leibovitz- matkę artystki, astronautkę Eileen Collins, wydawcę „Washington Post” Katharinę Graham… Miejsce ekspozycji zdjęć jest równie ciekawe jak sama wystawa. Zdjęcia powiększono do formatów 130 x180 i zawieszono na ogrodzeniu Ogrodu Botanicznego, w miejscu wybranym przez artystkę.

Czytaj dalej „Annie Leibovitz „Kobiety””

Pasja Kiejstuta Berieźnickiego

 

Czas Wielkanocnego oczekiwania na zapowiedziane Zmartwychwstanie Chrystusa jest niewątpliwie szczególnym czasem w całym roku. Czas dany i jednocześnie zadany.
Dany jako łaska wszech wypełniająca pokojem i radością, których źródłem jawi się samo życie, w które człowiek został wpisany. Życie, w którym właśnie za sprawą Zmartwychwstania Chrystusa zostały darowane wszystkie nasze winy.

Jest to czas również zadany by człowiek dla człowieka stawał się niezachwianym wsparciem, pomocą w upadkach, za które by nie oceniał, nie osądzał zbyt surowo czując się silniejszym. Czas zadany by wzrastać w tym wszystkim co jest najlepszym udziałem człowieka w relacji z ludźmi, by tym samym być bliżej Zmartwychwstałego. Czytaj dalej „Pasja Kiejstuta Berieźnickiego”

Sztuka wczesnego renesansu we Francji

W średniowieczu królowie Francji cieszyli się szczególną estymą i wielkim prestiżem wśród europejskich władców: być może czegoś im zazdroszczono. Na przełomie XV i XVI wieku Francja jeszcze bardziej przyśpieszyła. Zaczęła się wtedy jej ekspansja poza granice swego dotychczasowego świata i była to ekspansja przede wszystkim polityczna i militarna, ale w końcu – nie tylko.

Działo się tak za sprawą dwóch kolejnych, dzielnych i młodych władców, ludzi o wielkich wizjach i ambicjach: Karola VIII Walezjusza i Ludwika XII. Ten pierwszy zasiadał na tronie francuskim w latach 1483 – 1498, chociaż samodzielnie rządzić zaczął dopiero w 1491 roku, po swym ślubie z Anną Bretońską. Jego plany były wielkie: rościł sobie pretensje do Królestwa Neapolu, po zdobyciu tego państwa ogłosił się Królem Sycylii i Jerozolimy, a potem jeszcze Cesarzem Bizancjum.

Tron Francji i żonę objął po Karoklu VIII Walezjuszu, Ludwik XII, książę orleański. Kontynuował on dzieło swego poprzednika i to na wiele męskich sposobów: podbijał Księstwo Mediolanu, potem znowu Królestwo Neapolu, a jeszcze później Genuę i Wenecję. Jego armia walczyła wtedy również z wojskami hiszpańskimi, papieskimi, szwajcarskimi i angielskimi. Czytaj dalej „Sztuka wczesnego renesansu we Francji”

Cud przy grocie

 

W Asyżu, w dolnym kościele Świętego Franciszka znajduje się szczególne przedstawienie. Dotyczy historii z życia Marii Magdaleny, jednej z pierwszych  i z pewnością najbardziej tajemniczych świętych.
Autorem jest Giotto di Bondone, pierwszy malarz Włoch Trecenta, ten któremu powierzono ściany kościołów Padwy, Florencji i Asyżu.  

W tle sceny znajduje się skalna grota, nad przedstawieniem unoszą aniołowie, a w głównym planie kompozycji są dwie postaci. Chrystus w bieli, przedstawiony frontalnie,  w geście, który przypomnieć może Jego Matkę ze sceny Zwiastowania- wyraźnie dystansuje klęczącą obok postać.

Czytaj dalej „Cud przy grocie”