admin – Strona 70 – NewArtissimo

Pierwsza retrospektywa Basquiata w Paryżu

Paryskie Musee d’Art Moderne gości w swoich murach 150 dzieł Jeana-Michela Basquiata.

Kariera Jeana-Michela Basquiata wybuchła nagle w 1980 roku, gdy miał niespełna 20 lat. Z dnia na dzień stał się sławny. Krytycy dostrzegli, że jego prace, łączące neopop z malarstwem „nowych dzikich”, zapowiadają przełom w sztuce.

– Zapłonął jasnym ogniem, lecz ogień ten go pochłonął. Zapłacił najwyższą cenę; przypieczętował swoją sławę przedwczesną śmiercią – mówił jego przyjaciel Julian Schnabel, twórca głośnego filmu „Basquiat – Taniec ze śmiercią”. Tragiczna legenda wpisała go w rejestr wielkich buntowników sztuki XX wieku. W wieku 21 lat Basquiat miał indywidualne wystawy w Nowym Jorku, Los Angeles i w Europie. Jako najmłodszy artysta uczestniczył w prestiżowych Documenta w Kassel. Był pierwszym czarnym malarzem, który odniósł spektakularny sukces w światowej sztuce. Także komercyjny, co traktował z nonszalancją. W jego nowojorskim studiu nie było nic poza pracami zaścielającymi podłogę.

Czytaj dalej „Pierwsza retrospektywa Basquiata w Paryżu”

„Sen o sztuce” Gustave’a Courbeta we Frankfurcie

Po raz pierwszy na wystawie Schirn Kunsthalle we Frankfurcie można zobaczyć tak bogaty zbiór kolekcji użyczonych przez muzea i galerie z jedenastu aż krajów świata. Wsparta patronatem aż dwóch Prezydentów – Nicolasa Sarkozy’ego i Christiana Wulffa – ekspozycja ta zgromadziła ponad sto dzieł Courbeta.

Frankfurcka wystawa, przygotowana przez zespół Profesora Klausa Herdinga z ogromną pieczołowitością, z wielkim znawstwem i dużym smakiem – pokazuje nam to drugie oblicze artysty w sposób doprawdy niezapomniany. Jest tam prawie wszystko, czego ludzka dusza potrzebuje w takich chwilach: światło i cień, cisza i zastygłe w nieostrości głosy ludzi i natury; są też czyjeś niegdysiejsze marzenia…

Francuski malarz Gustave Courbet (1819-1877) zaliczany jest do najbardziej fascynujących postaci XIX-wiecznej sztuki. Ten artysta barykad paryskiej Komuny uważany za do dzisiaj za jednego z najwybitniejszych pionierów realistycznego malarstwa o politycznych konotacjach.

Gustave Courbet był chyba jednym z największych marzycieli w długiej historii sztuki. Zarówno w swoich portretach i krajobrazach,jak i w tworzonych martwych naturach i rysunkach – zawierał zawsze fragmenty swojego własnego intymnego świata: tego najbardziej skrywanego i osobistego, niezwykle zmysłowego i romantycznego.

Wystawa potrwa do 30 stycznia 2011, Schirn Kunsthalle, Frankfurt, Niemcy.

źródło: www.schirn.de

„Pokolenie ’80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980-1989” w Krakowie

Z przypadającej w 2010 roku okazji 30. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” i Niezależnego Zrzeszenia Studentów Muzeum Narodowe w Krakowie przygotowało wyjątkową wystawę odwołującą się do twórczości artystów Pokolenia lat’80.

Ruch kultury niezależnej był zjawiskiem bez precedensu w historii Polski. W obrębie tego alternatywnego obiegu kultury powstawały dzieła plastyczne, literackie, teatralne, muzyczne, których twórcy manifestacyjnie odcięli się od oficjalnej polityki kulturalnej państwa i instytucji ją realizujących. Sztuka prezentowana na wystawie „Pokolenie ’80” ukazuje proces dojrzewania do wolności, który w pierwszym momencie był najczęściej buntem, odmową, protestem wobec rzeczywistości stanu wojennego.

Czytaj dalej „„Pokolenie ’80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980-1989” w Krakowie”

Konferencja dotycząca ekonomii muzeum.

W dniach 25-26 listopada, odbyła się dwudniowa polsko-brytyjska konferencja poświęcona ekonomii muzeum, obejmująca kluczowe problemy funkcjonowania tych instytucji. Konferencja poruszyła problemy związane z nowymi inwestycjami, nowymi technologiami, ofertą edukacyjną oraz inicjatywami społecznymi, które to sprawy coraz częściej dotyczą muzeum.

Zjazd wielu ważnych europejskich muzealników na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, okazał się istotnym punktem wymiany doświadczeń oraz potrzeby dialogu między nimi. Ukazał różne, nie zawsze zbieżne, punkty patrzenia na sztukę i miejsca jej prezentacji.

Interesującym wykładem na temat nowej roli muzeum podzielił się z zebranymi profesor Wojciech Cellary, dla którego przyszłością zbiorów jest ich prezentacja w Internecie, wraz z różnymi programami edukacyjnymi. Zamysł ten prezentował zbiory w formie atrakcyjnej dla młodzieży m.in. w formie gier. Obiekty muzealne w postaci dotychczasowej, czyli budynków, stają według prelegenta przeżytkiem, z powodu znacznej częstszej obecności młodzieży w świecie wirtualnym, który staje się coraz bardzie aktualny.

Czytaj dalej „Konferencja dotycząca ekonomii muzeum.”

„Zrób to albo umieraj” – Ludzka kondycja w malarstwie i fotografii w Kolonii

W kolońskim Wallraf-Richartz-Museum trwa obecnie wystawa bardzo szczególna i niezwykle wyrafinowana. Oto w jednym miejscu można obejrzeć ponad pięćdziesiąt zestawień dzieł bardzo różniących się wiekiem i techniką. Bardzo starannie zostały dobrane obrazy z własnej, muzealnej kolekcji malarstwa europejskiego, od Średniowiecza aż do XIX wieku – oraz fotografie wykonane w ciągu ostatnich 90 lat, a pochodzących ze zbiorów Kolekcji Teutloff.

Owe zestawienia to swego rodzaju artystyczne dialogi pomiędzy różnymi ludzkimi widzeniami, wymiana myśli i poglądów pomiędzy światami jakże w czasie i przestrzeni zwykle odległymi. Helmut Newton i Ingres, Nan Goldin & François Boucher, Jürgen Klauke i Tycjana, Paul McCarthy & Wilhelm Leibl, Jack Pierson & Bartholomäus Bruyn Starszy – to tylko pięć z około pięćdziesięciu niezwykłych dialogów Wallraf.

Czytaj dalej „„Zrób to albo umieraj” – Ludzka kondycja w malarstwie i fotografii w Kolonii”

„Mistrzowie Rysunku – Dzieła z kolekcji Barbary Piaseckiej-Johnson” w Warszawie

Już od 5 grudnia 2010 roku na Zamku Królewskim w Warszawie można oglądać szczególną wystawę „Mistrzów rysunku – Dzieła z kolekcji Barbary Piaseckiej-Johnoson”. Zaprezentowany został zbiór kolekcji zgromadzonej po roku 1990, na który składa się 87 dzieł głównie włoskich i francuskich, ale także holenderskich i niemieckich Mistrzów wieków minionych.

Publiczność nieczęsto ma okazję obcować z dziełami sztuki rysunkowej – ze względu na kruchość i wrażliwość na światło podłoża, przeważnie papierowego, nie są one prezentowane na stałych ekspozycjach, lecz pieczołowicie przechowywane w tekach, pudłach, czy szufladach i jedynie przez czas krótki eksponowane na wystawach.

Rysunek, choć pełni przeważnie rolę służebną w stosunku do innych technik artystycznych, jako pierwszy etap w procesie twórczym, jest również pierwszym najbardziej bezpośrednim i spontanicznym zapisem idei twórcy, która zrodziła się w jego umyśle i sercu. Zanim artysta weźmie do ręki pędzel i farby, dłuto, czy rylec, najpierw przelewa swój pomysł na papier za pomocą ołówka, kredki, tuszu, akwareli lub gwaszu. Rysunek można porównać do odręcznego pisma, które najlepiej odzwierciedla charakter twórcy.

Czytaj dalej „„Mistrzowie Rysunku – Dzieła z kolekcji Barbary Piaseckiej-Johnson” w Warszawie”

Stefan Gierowski – malarstwo

W weekendowej Rzeczpospolitej ukazała się ciekawa rozmowa ze Stefanem Gierowskim. Polecamy !

Artysta zapytany o przyczynę nie nadawania tytułów swoim pracom, odpowiada: Uważałem, że dawanie pięknych, literackich tytułów, co robili Kantor czy Brzozowski, przy malarstwie abstrakcyjnym ogranicza widzowi pole interpretacji. Dlatego od 1957 roku każdy mój olej nosi tytuł „Obraz” i dodaję kolejną cyfrę rzymską. […] Będzie ponad 800.

Pomimo włożonej pracy w taki liczny zbiór obrazów, artysta wciąż nie ustaje szukać nowych inspiracji, pomysłów na wydobycie tego, co uważa za najważniejsze. Podejmując za każdym razem nowego obrazu dąży do naświetlenia czegoś więcej, czegoś co wychodzi poza krawędź płótna, znaczenia koloru. To doszukiwanie się w materii malarskiej jakiejś dodatkowej wartości. To fascynujące, kiedy zgłębia się tożsamość barwy, światła…

Czytaj dalej „Stefan Gierowski – malarstwo”

Monograficzna wystawa twórczości Anselma Kiefera w BALTIC

Anselm Kiefer jest jedną z głównych postaci malarstwa powojennego. Wystawa w BALTIC Centre for Contemporary Art jest największą prezentacją twórczości niemieckiego artysty w Wielkiej Brytanii od wielu lat.

Punktem wyjścia dla pracy Kiefera jest fascynacja mitem, historią, teologią, filozofią i literaturą. Przez wiele lat jego malarstwo odnosiło się do tematów związanych z tożsamością narodu niemieckiego, pamięcią kolektywną, traumą Holocaustu, rozliczeniem z historią i doświadczeniami wojny. W ostatnim czasie przedmiotem zainteresowania artysty są tradycje i obrzędy religijne oraz symbolika różnych kultur. Ważne tematy, które podejmuje w swojej twórczości Kiefer, znajdują odzwierciedlenie w monumentalnych rozmiarach wielu jego prac.

Stosowanie przez artystę niekonwencjonalnych materiałów – ołów, jesion, liny i ludzkie włosy – wprowadzają emocjonalny potencjał do jego prac i przenoszą jego malarstwo w dziedzinę rzeźby. Wśród dzieł, które zaprezentowane są na wystawie, pokazano obrazy z cyklu „Parsifal” (1973 r.), zainspirowanego operą Richarda Wagnera o tym samym tytule. Kiefer przywołuje tę część tradycji niemieckiej, która zafascynowała nie tylko Wagnera, ale została również wykorzystana przez faszystowską ideologię. Ponadto zaprezentowane zostaną między innymi obraz „Palette” z 1981 r. oraz monumentalna instalacja „Palmsonntag”z 2007 r.

Wystawa odbywa się w ramach programu ARTIST ROOMS On Tour with the Art Fund, który zakłada wypożyczanie dzieł sztuki mniejszym galeriom przez Tate i National Galleries of Scotland.

Wystawa potrwa do 16.01.2011

Fot. Anselm Kiefer „Parsifal III” 1973 r.
źrodło: www.balticmill.com

„Powidoki życia. Władysław Strzemiński i prawa dla sztuki”

Duża monograficzna wystawa Władysława Strzemińskiego w Muzeum Sztuki w Łodzi ma stanowić przypomnienie twórczości najważniejszego artysty awangardowego w Polsce. Wystawa jest również próbą zinterpretowania na nowo jego dorobku, który okazuje się nieść niezwykle współczesne znaczenia.

Władysław Strzemiński to postać-ikona, jeden z najradykalniejszych twórców związanych z awangardą dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. To także postać kluczowa dla Muzeum Sztuki w Łodzi – to dzięki jego staraniom powstała Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej grupy „a.r”, dając w 1931 roku początek tej instytucji.

Powidoki życia są pierwszą po siedemnastu latach wystawą monograficzną artysty. Jej celem jest ponowna interpretacja twórczości Władysława Strzemińskiego i umieszczenie jej we współczesnym świecie. Wielowątkowa działalność Strzemińskiego miała na celu przekształcanie nie tylko sztuki, którą można nazwać wysoką – malarstwa, rzeźby, architektury, ale także szeroko rozumianego designu, co w ostatecznym rozrachunku miało doprowadzić do zmiany otoczenia człowieka i jego życia. Dziś jego postawa jest zazwyczaj odczytywana jedynie w kontekście historycznym, tymczasem wydaje się, że pytania, na które odpowiedzi szukał Strzemiński – jakie prawidła rządzą sztuką, jakie ona ma prawa, czy można ją oderwać od życia i jak daleko może ona na nie wpływać – są nadal aktualne.

Tytułowe „powidoki” to zjawisko reakcji fotochemicznych zachodzących w oku, kiedy obraz rzeczy utrzymuje dłużej niż jej realne postrzeganie – postrzeżenia nakładają się na siebie i częściowo ze sobą mieszają. Pojęcie to stanowi kluczowy element teorii widzenia Strzemińskiego rozwijany od lat 30., jest jednocześnie nazwą cyklu jego obrazów powstałych w drugiej połowie lat 40.

Poszerzając pole interpretacji dzieł Strzemińskiego, kuratorzy zaprosili do współpracy niemiecką artystkę, która przepracowuje w swojej twórczości temat awangardy – Katję Strunz. Dzięki jej interwencji w postaci projektu architektury wystawy, otrzymujemy nowy wymiar dzieł artysty, nowy komentarz do jego prac.

Wystawie towarzyszy cykl wykładów oraz warsztaty i działania edukacyjne dla szerokiej publiczności.

Projekt artystyczny: Katja Strunz.
Kuratorzy: Zenobia Karnicka, Paulina Kurc, Jarosław Lubiak.

Wystawa czynna do 27 lutego 2011

Fot. Władysław Strzemiński, „Powidok światła. Kobieta w oknie”, ok. 1948, fot. materiały prasowe
źródło: www.msl.org.pl

Wystawa Jeana-Michela Basquiata w Palazzo Ruspoli w Rzymie

„Kariera Jeana Michela Basquiata wybuchła nagle w 1980 roku, gdy miał niespełna 20 lat. Z dnia na dzień stał się sławny. Krytycy dostrzegli, że jego prace, łączące neopop z malarstwem „nowych dzikich”, zapowiadają przełom w sztuce.

Czytaj dalej „Wystawa Jeana-Michela Basquiata w Palazzo Ruspoli w Rzymie”