admin – Strona 72 – NewArtissimo

Włodzimierz Borowski „Siatka czasu”

Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” jest pierwszą pośmiertną, monograficzną prezentacją prac jednego z najwybitniejszych polskich artystów neoawangardowych.

Ekspozycja składa się z dwóch komplementarnych względem siebie części: wiernej rekonstrukcji autorskiej ekspozycji prac Borowskiego zatytułowanej „Pole gry”, zaaranżowanej przez niego w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku, oraz prezentacji materiałów archiwalnych dotyczących projektów zrealizowanych przez artystę w latach 1966-1972 (przede wszystkim „Pokazów synkretycznych”).

Celem wystawy jest ukazanie „Pola gry” jako zaprojektowanego przez Włodzimierza Borowskiego „instrumentu do prowokowania sztuki” – narzędzia służącego, z jednej strony, obronie czystości dzieła sztuki przed uwarunkowaniami instytucjonalnymi, a z drugiej stymulowaniu procesu rozwoju sztuki i odkrywaniu nowych znaczeń pojęcia sztuki. Pokaz obejmował około 58 prac Borowskiego z lat 1956-1972 (strukturalne obrazy, „Artony”, „Manilusy”, „Niciowce”, a także rysunki, szkice, dokumenty) zaaranżowanych przez Borowskiego w rodzaj organicznej struktury, w której podkreślone zostały relacje pomiędzy poszczególnymi przedmiotami, ich śladowość i procesualność.

„Pole gry” należało do najgłośniejszych wydarzeń artystycznych lat 70., stanowiąc również punkt węzłowy w twórczości Borowskiego. Ta bezprecedensowa manifestacja była zarazem krytyczną rewizją modelu funkcjonowania artysty awangardowego w polu kulturowym w Polsce, jak również refleksyjnym przewartościowaniem, a zarazem propozycją sztuki konceptualnej.

Wystawie towarzyszy międzynarodowa konferencja naukowa „Włodzimierz Borowski. Prace i rekonstrukcje” (MSN, 19-20 listopada), która jest pierwszą próbą podsumowania stanu badań na temat tego artysty. Dzięki udziałowi światowej sławy historyków sztuki i kuratorów ma przyczynić się do popularyzacji jego twórczości na arenie międzynarodowej oraz wytyczyć nowe perspektywy badawcze.

Kuratorzy: Luiza Nader, Paweł Polit, Agnieszka Szewczyk.

Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 18 listopada 2010 – 16 stycznia 2011

Fot. Happening Włodzimierza Borowskiego w Galerii Od Nowa, Poznań, 1968 rok

źródło:www.artmuseum.pl
aw

Artykuł przygotowany we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl

S jak Stażewski

Szanowni Państwo, kolejnym bohaterem naszego cyklu „Alfabet Współczesnych Polskich Artystów” jest Henryk Stażewski – „apostoł awangardy”, klasyk nowoczesności, uznawany za najwybitniejszego i najbardziej konsekwentnego przedstawiciela abstrakcji geometrycznej w sztuce polskiej.

Henryk Stażewski studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni u prof. Stanisława Lentza (1913-19). W latach 20. i 30. był związany z najważniejszymi awangardowymi ugrupowaniami artystycznymi w kraju: Blok (1924 – 1926), Praesens (1926 – 1930), „a.r.” (1929 – 1939), a potem w świecie.

Czytaj dalej „S jak Stażewski”

Wystawa 10 dialogów: Richard Demarco i Europejska Awangarda z udziałem Abakamowicz i Kantora

Z okazji 80. urodzin szkockiego artysty i promotora sztuki Richarda Demarco w Royal Scottish Academy pokazywana jest wystawa „10 Dialogues: Richard Demarco, Scotland and the European Avant Garde”.

Czytaj dalej „Wystawa 10 dialogów: Richard Demarco i Europejska Awangarda z udziałem Abakamowicz i Kantora”

Hanna i Leszek Nowosielscy- Una Vita per la Ceramica

Polska ceramika podbiła serca Włochów. Zaskakujące formą i tematyką kompozycje, płaskorzeźby, figurki i wazy, o których tu mowa, czyli dzieła małżeństwa Leszka Nowosielskiego i Hanny Modrzewskiej-Nowosielskiej zostały zaprezentowane na wystawach Una Vita per la Ceramica we Włoszech. Kolejna inauguracja wystawy ceramiki i obrazów Leszka i Hanny Nowosielskich miała miejsce w Rzymie w Accademia Nazionale di Santa Cecilia , gdzie odbywają się tylko najbardziej prestiżowe wystawy.

Czytaj dalej „Hanna i Leszek Nowosielscy- Una Vita per la Ceramica”

Frida Kahlo

Niewielka wystawa Fridy Kahlo w brukselskim Bozar. Kolejki znacznie dluzsze niz na rownolegle trwajaca wystawe El Greco. Sygnal, ze barwna, tragiczna biografia znaczy wiecej niz najlepsze obrazy, a publicznosc lgnie do sztuki bliskiej, wspolczesnej, okraszonej wyjatkowym zyciorysem artysty.

Na ekspozycji zgromadzono kilkanascie obrazow. To duzo jak na Fride Kahlo. Pokazano tu wlasciwie przeglad najwazniejszych dla niej tematow: jako pierwszy autobus ( z traumatycznym wspomnieniem wypadku 17sto letniej Fridy) autoportret z malpka, obraz z pobytu w szpitalu, porazajaca kolumna ( autoportret z polamana kolumna zamiast kregoslupa), kilka portretow.

Obrazy Fridy to element popkultury. Znane z wielu reprodukcji, plakatow, albumow. Na zywo graja zupelnie inaczej, swiadcza o niezwyklej wrazliwosci na kolor, tendendji do surrealizmu, niosą slady

Cezeanne’a, Gauguina, Van Gogha

Chyba najpiekniejszy portret w sztuce nowoczesnej to portret Alicji Galant w aksamitnej, przetartej sukience. Mgliste spojryenie, rozowe policzki , fiolet sukni.

Wszystkie obrazy sa kameralne, niewielkie. Pokazane w ciemnej sali pelnej luster graja z przestrzenia, odgrywaja teatr przed widzem. Opowiadaja o Fridzie, o jej pasji zycia, teatralizowaniu codziennosci.

Zbylut Grzywacz

Zbylut Grzywacz, „Kolejka jeszcze trwa”

Ukazały się nowe publikację poświęcone zmarłemu przed kilku laty wybitnemu malarzowi Zbylutowi Grzywaczowi.

Zbylut Grzywacz był malarzem bardzo świadomie żyjącym w swoich czasach. Właściwie to te czasy były wyzwaniem rzuconym artyście. Jego sztuka była kryptogramem patriotyzmu, który w sobie nosił. Był to patriotyzm partyzancki, śmiały, stawiający go w rzędzie z Grottgerem i Malczewskim.

Zaangażowany w działalność ugrupowania artystycznego Wprost, malarstwo postrzegał jako misję.

Dopiero w wolnej Polsce zrzucił „płaszcz Konrada”, jak powiedział w jednej z rozmów przestał służyć m a l a r s t w e m, a zaczął służyć m a l a r s t w u.

W życiu prywatnym miał jeszcze jedną , arcyciekawą pasję – kolekcjonował skamieniałości, utworzył jeden z najlepszych w Polsce zbiorów paleontologicznych.

Strony: 12

Wystawa artystek „przeoczonych” w Łodzi

W Pałacu Herbsta Muzeum Sztuki w Łodzi otworzono wystawę „Przeoczenie”, na którą składa 40 kobiecych portretów malowane przez polskie artystki z przełomu
XIX i XX wieku, jak: Olga Boznańska, Anna Bilińska-Bohdanowiczowa, Aniela Pająkówna.

Inspiracją dla tego projektu była feministyczna myśl o sztuce, która wiąże się z dojmującą nadreprezentacją sztuki tworzonej przez mężczyzn, zwłaszcza sztuki
dawnej, z nieobecnością kobiet.

Wystawa zwraca uwagę na artystki, których życie przypada na czas feministycznej rewolucji, których twórczość, zawodowa aktywność, zdobywanie wykształcenia
nosiły znamiona heroizmu. Pojęcie to odnosi się do większości z nich. Oprócz Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej, Olgi Boznańskiej, Anieli Pająkównej, których
malarstwo ma swoje miejsce w stałych muzealnych ekspozycjach, bohaterkami wystawy są mało znane malarki.

Czytaj dalej „Wystawa artystek „przeoczonych” w Łodzi”

„Grający w karty” Paul’a Cezanne’a w Londynie

Londyńska Courtauld Gallery prezentuje wyjątkową wystawę poświęconą niezwykłym obrazom Paula Cézanne’a.

Punktem orientacyjnym wystawy zorganizowanej przez Courtauld Gallery w Londynie oraz Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku było skupienie uwagi na grupie obrazów artysty eksponowanych bardzo rzadko, obrazów odzwierciadlających wrażliwość artysty w jego czujnej obserwacji życia codzienego ludzi. Wystawa stanowi niepowtarzalną okazję obejrzenia tych wyjątkowych obrazów. „Grający w karty” Cezanne’a zestawione obok jego serii plażowiczów, prezentują z najbardziej ambitnych i skomplikowanych prac graficznych w karierze artysty.

Czytaj dalej „„Grający w karty” Paul’a Cezanne’a w Londynie”

Nagroda Stirlinga dla Zahy Hadid

Pracownia Zaha Hadid Architects otrzymała tegoroczną nagrodę Stirlinga za gmach MAXXI – Narodowego Muzeum Sztuki XXI wieku w Rzymie. Ceremonia wręczenia nagród miała miejsce w londyńskim Roundhouse 2 października 2010 roku. Zwycięzca otrzymał czek na 20 000 funtów.

Nagroda Stirlinga przyznawana jest przez RIBA (Royal Institute of British Architects) za najbardziej znaczący dla ewolucji architektury budynek oddany do użytku w danym roku. Obiekt musi być zbudowany lub zaprojektowany w Wielkiej Brytanii

Muzeum zostało zaprojektowane w 1999 roku. Budowa trwała 10 lat. Obiekt zestawiono z wojskowymi barakami i przemysłowymi warsztatami. Na powierzchni 21 200 m2 wyodrębniono 5 głównych przestrzeni. Muzeum Narodowe Sztuki XXI wieku MAXXI w Rzymie zrobione jest z niezwykłym rozmachem i cieszy się ogromnym zainteresowaniem.

Czytaj dalej „Nagroda Stirlinga dla Zahy Hadid”

Martwa natura z japońską laleczką

W Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie oglądać można wystawę, której głównym tematem jest obecność motywu japońskiej lalki w malarstwie polskich modernistów oraz artystów współczesnych.

Trwająca nieustannie od schyłku XIX wieku fascynacja kulturą i estetyką Japonii przejawia się m.in. w upodobaniu do japońskich bibelotów, wśród których jednym z najpopularniejszych jest odziana w barwne kimono porcelanowa lalka. Zainteresowanie japońską laleczką – nie tylko jako wdzięcznym motywem, ale także jako nośnym symbolem i alegorią – obecne jest w twórczości wielu wybitnych polskich malarek i malarzy, takich jak Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Alfons Karpiński, Józef Mehoffer, Leon Wyczółkowski i wielu innych artystów, których prace prezentowane są na ekspozycji. Czytaj dalej „Martwa natura z japońską laleczką”