Joanna Woyda często portretuje przestrzeń miejską. Jej prace to głównie portrety, zainspirowane konwencją fotografii. Artystka w latach 2000-2005 studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem dziekańskim w pracowni malarstwa prof. Wiesława Szamborskiego – wybitnego artysty związanego z nurtem nowej figuracji, oraz w pracowni grafiki warsztatowa u prof. Rafała Strenta. Od 9 do 22 września w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej przy ulicy Puławskiej 17 można oglądać najnowszą wystawę artystki zatytułowaną „Last summertime”. Czytaj dalej „Last summertime”
Kategoria: Alfabet artystów
Paulina Maksjan
Paulina Maksjan jest zwyciężczynią VI edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii w 2007 roku. Swoje umiejętności i talent doskonaliła w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowniach: malarstwa u prof. Macieja Świeszewskiego, rysunku u prof. Marii Targońskiej, oraz na specjalizacjach: scenografii u prof. A. Markowicza i ilustracji u prof. Jadwigi Okrassy. Artystka projektuje kostiumy i rekwizyty dla teatru i opery, angażuje się w animację. W 2009 roku pracowała u boku scenografki Zofii de Ines przy realizacji kostiumów w Teatrze Jana Kochanowskiego w Opolu. Wszechstronna artystka prezentuje swój artystyczny dorobek zarówno w kraju, jak i za granicą, na wystawach zbiorowych i indywidualnych. Czytaj dalej „Paulina Maksjan”
Magdalena Abakanowicz
W Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku rozpoczęła się właśnie retrospektywna wystawa Magdaleny Abakanowicz. Większość prezentowanych prac należy do kanonu dzieł artystki.
Sztuka rzeźbiarki stała się znana na święcie dzięki jej słynnym dziełom – Abakanom, które zrewolucjonizowały spojrzenie na tkaninę artystyczną. Abakanowicz nadała swoim strukturom z tkaniny formy przestrzenne na przekór tradycyjnemu postrzeganiu tkaniny w kontekście płaszczyzny. W 1962 roku na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie prace te zwróciły uwagę krytyki, a już trzy lata później, na Biennale w Sao Paulo, Abakanowicz nagrodzono za nie złotym medalem. W tym czasie rozpoczęła się jej międzynarodowa kariera. Czytaj dalej „Magdalena Abakanowicz”
Tomasz Kozłowski
Obecnie w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej prezentowana jest wystawa Tomasza Kozłowskiego. Malarstwo artysty rejestruje sytuacje z życia codziennego. Artysta skwapliwie przygląda się życiu i wnikliwie odtwarza wybrane chwile. Prezentowane prace nasycone są ciepłą atmosferą, z której emanuje pozytywna energia. Efekt ten został uzyskany dzięki trafnie dobranej, barwnej kolorystyce. Motyw kobiet, dzieci przeplata się wśród wyeksponowanych dzieł tworząc kompilację emocji uchwyconych momentów. Czytaj dalej „Tomasz Kozłowski”
Piotr Butkiewicz – malarstwo
Piotr Butkiewicz urodził się 07.07.1966 r. w Łodzi. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie w 1991 r. w pracowni rzeźby prof. Leona Podsiadłego otrzymał dyplom magistra sztuki. Z powodzeniem uprawia rzeźbę i malarstwo. Jego debiut artystyczny – wystawa indywidualna 'Istnienie koguta w butach’ we wrocławskiej galerii „W Pasażu”, przypada na 1991 r. Swoje prace prezentował na krajowych i zagranicznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Czytaj dalej „Piotr Butkiewicz – malarstwo”
Anna Wypych
Anna Wypych jest młodą artystką, która prowadzi swoje malarskie działania w szerokiej i dynamicznej skali. Źródłem inspiracji jest człowiek i jego kondycja. Maluje wielkoformatowe obrazy olejne, głównie przedstawiające akty. Podejmuje w nich poważne tematy, snując refleksje nad podstawowymi pojęciami jak: ambicja, strach, czy miłość. Artystka tworzy własną przestrzeń symboliczną, w której umieszcza elementy, tworząc swoisty świat zawierający wiele poziomów percepcji. Tworzy tak, by różnie wrażliwy odbiorca mógł cieszyć się nimi. Artystka uważa, że jej obrazy nie są realistyczne, że jedynie posługuje się realistycznymi środkami malarskimi, których efekt wzmocniony jest rozpiętością formatu. Czytaj dalej „Anna Wypych”
Rysunki Edwarda Dwurnika
Rysunki Edwarda Dwurnika prezentowane w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej przedstawiają motywy miast, głównie Warszawy. Miasta w licznych odsłonach ukazują zamiłowanie artysty do malowania przestrzeni publicznej. Treść oraz sposoby wizualizacji w rysunkach artysty odwołują się do doświadczenia powszechnie dostępnego odbiorcy. Cykl rysunków pochodzi z 1968 roku. Dwurnik uważa, że prawdziwie „swój temat” odnalazł w marcu 1968 roku. Z czasów studenckich pochodzą liczne prace z warszawskimi motywami. Czytaj dalej „Rysunki Edwarda Dwurnika”
Jerzy Duda-Gracz – „Poetyka wsi – Brzegi 1/Podwórko” oraz „Motyw Polski/Metamorfoza”
Obrazy Jerzego Dudy Gracza prezentowane w Galerii Sztuki pochodzą z późnego okresu twórczości malarza. Dzieła te odzwierciedlają zamiłowanie artysty do przedstawiania postaci w karykaturalny sposób. Motyw ukazania ludzi w krzywym zwierciadle zawsze budził silne emocje, gdyż intencją artysty było ukazanie w przerysowany sposób polskich wad, ludzkiej głupoty i zakłamania, a także zabobonów, kompleksów czy lęków. W obrazach tych artysta pokazał zwykłą codzienność widzianą przez pryzmat konwencji realistycznej charakteryzującej się deformacją postaci i groteską. W „Poetyce wsi – Brzegi 1/Podwórko” oraz „Motywie Polski/Metamorfoza” dostrzec można skłonność satyryczną artysty. Przedstawia on w tych dziełach elementy polskiego otoczenia, w którym postać ludzka, mimo prześmiewczej odsłony, składnia do refleksji. Czytaj dalej „Jerzy Duda-Gracz – „Poetyka wsi – Brzegi 1/Podwórko” oraz „Motyw Polski/Metamorfoza””
Józef Szajna
Niedawno minęła rocznica urodzin Józefa Szajny (ur. 13 marca 1922 w Rzeszowie, zm. 24 czerwca 2008 w Warszawie) – to okazja do przypomnienia twórczości tego artysty. Jako twórca zajmujący się różnymi dziedzinami sztuki – scenograf, teoretyk teatru, reżyser, malarz, grafik – Józef Szajna łączył doświadczenia tworząc nowatorskie rozwiązania zarówno w teatrze, jak i malarstwie. Czytaj dalej „Józef Szajna”
Leszek Rózga
Leszek Rózga urodził się 18 marca 1924 w Zgierzu. Już w wczesnych latach odnalazł w sobie zamiłowanie artystyczne, które odziedziczył po matce. Jako młody chłopiec miał okazję skorzystać z pierwszych porad od Karola Hillera. Wejście w świat artystyczny poprzez baczne obserwowanie i podpatrywanie klasyków, obecność na licznych wystawach wpłynęły na rozwój solidnego fundamentu warsztatowego. Jego los obił się o rzeczywistość brutalnej wojny, gdy miał 15 lat. W czasie II wojny światowej przebywał na przymusowych robotach w Niemczech, gdzie pomimo zmęczenia niekończącymi się godzinami ciężkiej pracy, odnajdywał czas na poświęcenie się swojej pasji. Jak wyznaje, do dziś zachował portrety swoich współwięźniów tworzone w tamtym okresie. Czytaj dalej „Leszek Rózga”