Wystawy na świecie – Strona 18

„Złote czasy Rzeczypospolitej” – wystawa na inaugurację Prezydencji w Madrycie

Wielka wystawa „Polska. Skarby i kolekcje dzieł sztuki, czyli Złote czasy Rzeczypospolitej” („Polonia, Tesoros y Colecciones Artísticas”) ukazuje panoramę rozwoju sztuki polskiej od XV do XVIII wieku. 200 obiektów prezentowanych w 11 salach madryckiego pałacu składa się na obraz polskich gustów i możliwości artystycznych. Zabytki pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, a także z innych polskich muzeów oraz z kościołów.

Goście królewskiego pałacu mogą podziwiać arras z serii stanowiącej replikę cyklu „Dziejów Noego”, który po raz pierwszy został wykonany w Brukseli ok. 1550 roku, dla króla Polski Zygmunta II Augusta Jagiellona i oprawę książki haftowaną w XVI wieku przez królową Annę Jagiellonkę. Na wystawie znalazło się też gotyckie berło Uniwersytetu Jagiellońskiego i pierwsze wydanie dzieła Mikołaja Kopernika „De revolutionibus orbium coelestium”. Egzemplarz prezentowany na wystawie opatrzony jest dedykacją dla papieża Pawła III oraz listem kardynała Mikołaja Schönberga do autora. Był on własnością Zygmunta II Augusta, króla Polski, o czym świadczy napis wytłoczony na okładzinie dolnej oraz superekslibris herbowy na okładzinie górnej: SIGISMVNDI AVGVSTI REGIS POLONIAE MONVMENTVM. 1551.

Czytaj dalej „„Złote czasy Rzeczypospolitej” – wystawa na inaugurację Prezydencji w Madrycie”

Roberto Matta – retrospektywa w Bilbao

W tym roku mija setna rocznica urodzin Roberto Matty jednego z najsłynniejszych artystów sztuki XX wieku. Z tej okazji Muzeum Sztuk Pięknych w Bilbao przygotowało retrospektywną wystawę prac tego artysty.

Roberto Matta był artystą absolutnym, wizjonerem i prekursorem różnych związków sztuki z nauką i przyrodą. Jego twórczość miała ogromny wpływ na rozwój amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Czytaj dalej „Roberto Matta – retrospektywa w Bilbao”

„Amerykański eksperyment” w Londynie

W londyńskiej Galerii Narodowej trwa obecnie wystawa, na którą składa się dwanaście obrazów, których jeszcze nigdy wcześniej nie eksponowano w Wielkiej Brytanii. Przygotowana wystawa wprowadza w świat amerykańskiego malarza George’a Bellowsa i jego artystycznych przyjaciół: Williama Glackensa, George’a Luksa, Johna Sloan i ich nauczyciela – Roberta Henri.

Tak zwana malarska Szkoła Ashcan narodziła się w początkach XX wieku. Pochodzący głównie z Nowego Jorku i Filadelfii artyści zaczęli wtedy rozwijać własny, unikalny styl prezentowania współczesnego im świata: jego piękna i gwałtowności, szaleńczego pędu i bezlitosnego, nieoglądającego się na nic postępu.

Czytaj dalej „„Amerykański eksperyment” w Londynie”

Renesans Jana Gossaerta

Jan Gossaert, rodem z Flandrii (1503-1532), był jednym z najbardziej zaskakujących i utalentowanych artystów północnego renesansu. Wystawa w londyńskej National Gallery „Renesans Jana Gossaerta” jest pierwszą wystawą poświęconą artyście od ponad 40 lat, która także jest wynikiem pełnego ponownego rozpatrzenia jego pracy, w tym nowych odkryć technicznych.

W ciągu pierwszych trzech dekad XVI stulecia, ceniony za życia, pierwszy artysta północnego renesansu tworzy na szeroką skalę dla przedstawicieli zamożnej kalsy i ekstrawaganckich członków burgundzkiego sądu. Gossaert był szczególnie znany ze swoich zmysłowych aktów, tak wysublimowanych, iż przypominają dziś połyskujące w świetle marmurowe rzeźby. Był także powszechnie znany ze swoich wspaniałych portretów iluzjonistycznych, w których mistrzowsko grał z widzem intrygującą przestrzenią i przedmiotami trzymanymi przez portretowane postacie.

Czytaj dalej „Renesans Jana Gossaerta”

Paryż w czasach impresjonistów

Ta wyjątkowa wystawa zbudowana została z malarskich wypowiedzi najwybitniejszych malarzy przełomu XIX i XX wieku o Paryżu. Ze zgromadzonych w paryskim ratuszu dzieł powstała panorama życia dawnych mieszkańców stolicy Francji z jego blaskami i mrokami. Na ekspozycji znalazło się w sumie 136 dzieł i dokumentów. Są to głównie obrazy i rysunki wypożyczone z paryskiego muzeum impresjonistów d’Orsay. Wśród prezentowanych obrazów i szkiców są dzieła największych mistrzów tej epoki: Claude’a Moneta, Edouarda Maneta, Vincenta van Gogha czy Edgara Degasa, nie zabraknie też charakterystycznych tancerek Henri Toulouse-Lautreca, czy prac mniej znanych artystów, jak chociażby Stanislas Lepin.

Czytaj dalej „Paryż w czasach impresjonistów”

Sztuka wczesnego renesansu we Francji

W średniowieczu królowie Francji cieszyli się szczególną estymą i wielkim prestiżem wśród europejskich władców: być może czegoś im zazdroszczono. Na przełomie XV i XVI wieku Francja jeszcze bardziej przyśpieszyła. Zaczęła się wtedy jej ekspansja poza granice swego dotychczasowego świata i była to ekspansja przede wszystkim polityczna i militarna, ale w końcu – nie tylko.

Działo się tak za sprawą dwóch kolejnych, dzielnych i młodych władców, ludzi o wielkich wizjach i ambicjach: Karola VIII Walezjusza i Ludwika XII. Ten pierwszy zasiadał na tronie francuskim w latach 1483 – 1498, chociaż samodzielnie rządzić zaczął dopiero w 1491 roku, po swym ślubie z Anną Bretońską. Jego plany były wielkie: rościł sobie pretensje do Królestwa Neapolu, po zdobyciu tego państwa ogłosił się Królem Sycylii i Jerozolimy, a potem jeszcze Cesarzem Bizancjum.

Tron Francji i żonę objął po Karoklu VIII Walezjuszu, Ludwik XII, książę orleański. Kontynuował on dzieło swego poprzednika i to na wiele męskich sposobów: podbijał Księstwo Mediolanu, potem znowu Królestwo Neapolu, a jeszcze później Genuę i Wenecję. Jego armia walczyła wtedy również z wojskami hiszpańskimi, papieskimi, szwajcarskimi i angielskimi. Czytaj dalej „Sztuka wczesnego renesansu we Francji”

Piaskownice dla podświadomości – Joan Miro w Tate Modern

Ta wystawa zapowiada się na absolutny 'must-see’ – tej wiosny w Tate Modern potężna retrospektywa twórczości Joana Miró – nazywanego przez samego twórcę surrealizmu Andre Bretona – jego najwybitniejszym reprezentantem. Będzie to pierwsza tak duża wystawa autora na wyspach od blisko 50 lat. Jest to niebywała okazja, aby nacieszyć oko kolekcją ponad 150 obrazów, rysunków, rzeźb i grafik pochodzących z różnych momentów z ponad sześćdziesięcioletniej kariery Miro.

Styl Miró skrystalizował się z początkiem lat 30 XX wieku. Składają się na niego żywe kolory połączone z uproszczonymi formami, kojarzącymi się z rysunkami pięcioletniego dziecka. Jego sztuka zawiera nie tylko elementy 'powrotu do dzieciństwa’ ale również akcenty rodzimego dla Miro folkloru katalońskiego. Sam Miró lubił porównywać swoje malarstwo do poezji. W licznych pismach i wywiadach wyrażał pogardę dla konwencjonalnych metod malarskich i mówił o swym pragnieniu „zabicia”, „zamordowania” lub „zgwałcenia” ich, aby oddać przysługę bardziej współczesnym środkom ekspresji. Artysta zbudował swój własny, inspirujący język symboli, którym operował z niezwykłą wirtuozerią. Paleta symboli, z której czerpał odzwierciedlała jego wewnętrzne wizje – wyobrażenia artysty o wolności, poczucie piętrzącej się w nim wewnętrznej energii.

Czytaj dalej „Piaskownice dla podświadomości – Joan Miro w Tate Modern”

Roy Lichtenstein w Albertinie

Lata sześćdziesiąte XX wieku to okres zasadniczych zmian w twórczości Roya Lichtensteina: podczas gdy na jego wcześniejszy artystyczny dorobek składały się głównie malarskie sceny z historii Ameryki i świata amerykańskiego Zachodu, w 1961 roku niespodziewanie zwrócił się w kierunku czarno-białego rysunku.

Inspirowany niezwykle bogatym wtedy w Stanach światem reklam, gazetowych ilustracji i komiksów, Lichtenstein w latach 1961 – 1968 stworzył około siedemdziesięciu niezwykle ciekawych czarno-białych rysunków, które – na tle jego dotychczasowej twórczości – były zjawiskiem zupełnie nowym, i to zarówno tematyką, jak i stylem. W tym samym okresie artysta namalował też wiele czarno-białych obrazów, które często niemal dublowały tematy rysowane: ale nikt dzisiaj tych ostatnich nie traktuje jako szkiców do obrazów. Są dziełami najwyraźniej odrębnymi i samoistnymi.

Czytaj dalej „Roy Lichtenstein w Albertinie”

Chardin po raz pierwszy w Hiszpanii

Założone w XIX wieku Muzeum Prado w Madrycie to kolejne miejsce po Włoszech, gdzie prezentowa jest twórczość francuskiego malarza- Jeana Chardina. Zorganizowana z okazji dwusetnej rocznicy śmierci, a zarazem trzechsetnej rocznicy urodzin artysty po raz pierwszy gości w Hiszpanii. Wystawa zaprojektowana została chronologicznie, poczynając od początku kariery Chardina, kończąc na najpóźniejszych obrazach z II poł. XVIII w. Zwiedzający mają możliwość spotkania z największymi dziełami mistrza jak”Raja” bądź „Atrybuty sztuki”, ale także z tymi mniej znanymi płótnami. Czytaj dalej „Chardin po raz pierwszy w Hiszpanii”

Manet, człowiek który wymyślił sztukę nowoczesną

Amazonka, 1882r., Museo Thyssen-Bornemisza, Madryd

Malarski dorobek Edouarda Maneta – ostatniego z wielkich klasyków i zarazem pierwszego malarza nowoczesności pokaże już na początku kwietnia Musee d’Orsay w Paryżu. Wśród prac i eksponatów zobaczymy między innymi rekonstrukcję wystawy w galerii La Vie Moderne, zorganizowanej w 1880 roku. Nie zabraknie też najbardziej znanych dzieł: „Śniadania na trawie” czy „Olimpii”.
Edouard Manet nazywany jest „ojcem sztuki nowoczesnej”. Był malarzem skandalizującym, chociaż on sam nigdy nie starał sie prowokować. Obrazy Maneta wywoływaly skandale, gdyż odrzucał tradycyjny, akademicki sposób malowania i konwencjonlną tematykę. To on był ojcem duchowym impresjonistów, mimo że nie wystawiał swych obrazów na wystawach przez nich organizowanych.

Czytaj dalej „Manet, człowiek który wymyślił sztukę nowoczesną”