Wystawy na świecie – Strona 22

„Fantazje podróżne. Liban” – wystawa polskich kolaży w Bejrucie

„Fantazje podróżne. Liban” to wystawa dziesięciu wielkoformatowych kolaży ukazująca Liban widziany oczami dwojga polskich artystów: Marty Bogdańskiej, fotografki oraz Stanisława Strasburgera, autora tekstów poświęconych tematyce bliskowschodniej.

Wystawa Bogdańskiej i Strasburgera to wynik prowadzonych od wielu lat studiów artystycznych w Libanie i na Bliskim Wschodzie. Podróż jest dla nich formą życia i działania artystycznego. Poprzez swoje prace autorzy zapraszają do dyskusji. Na ile możliwe jest poznanie obcej kultury? Czy można, mając nawet najlepsze chęci, zrozumieć Innego? Czytaj dalej „„Fantazje podróżne. Liban” – wystawa polskich kolaży w Bejrucie”

Pierwsza retrospektywa Basquiata w Paryżu

Paryskie Musee d’Art Moderne gości w swoich murach 150 dzieł Jeana-Michela Basquiata.

Kariera Jeana-Michela Basquiata wybuchła nagle w 1980 roku, gdy miał niespełna 20 lat. Z dnia na dzień stał się sławny. Krytycy dostrzegli, że jego prace, łączące neopop z malarstwem „nowych dzikich”, zapowiadają przełom w sztuce.

– Zapłonął jasnym ogniem, lecz ogień ten go pochłonął. Zapłacił najwyższą cenę; przypieczętował swoją sławę przedwczesną śmiercią – mówił jego przyjaciel Julian Schnabel, twórca głośnego filmu „Basquiat – Taniec ze śmiercią”. Tragiczna legenda wpisała go w rejestr wielkich buntowników sztuki XX wieku. W wieku 21 lat Basquiat miał indywidualne wystawy w Nowym Jorku, Los Angeles i w Europie. Jako najmłodszy artysta uczestniczył w prestiżowych Documenta w Kassel. Był pierwszym czarnym malarzem, który odniósł spektakularny sukces w światowej sztuce. Także komercyjny, co traktował z nonszalancją. W jego nowojorskim studiu nie było nic poza pracami zaścielającymi podłogę.

Czytaj dalej „Pierwsza retrospektywa Basquiata w Paryżu”

„Sen o sztuce” Gustave’a Courbeta we Frankfurcie

Po raz pierwszy na wystawie Schirn Kunsthalle we Frankfurcie można zobaczyć tak bogaty zbiór kolekcji użyczonych przez muzea i galerie z jedenastu aż krajów świata. Wsparta patronatem aż dwóch Prezydentów – Nicolasa Sarkozy’ego i Christiana Wulffa – ekspozycja ta zgromadziła ponad sto dzieł Courbeta.

Frankfurcka wystawa, przygotowana przez zespół Profesora Klausa Herdinga z ogromną pieczołowitością, z wielkim znawstwem i dużym smakiem – pokazuje nam to drugie oblicze artysty w sposób doprawdy niezapomniany. Jest tam prawie wszystko, czego ludzka dusza potrzebuje w takich chwilach: światło i cień, cisza i zastygłe w nieostrości głosy ludzi i natury; są też czyjeś niegdysiejsze marzenia…

Francuski malarz Gustave Courbet (1819-1877) zaliczany jest do najbardziej fascynujących postaci XIX-wiecznej sztuki. Ten artysta barykad paryskiej Komuny uważany za do dzisiaj za jednego z najwybitniejszych pionierów realistycznego malarstwa o politycznych konotacjach.

Gustave Courbet był chyba jednym z największych marzycieli w długiej historii sztuki. Zarówno w swoich portretach i krajobrazach,jak i w tworzonych martwych naturach i rysunkach – zawierał zawsze fragmenty swojego własnego intymnego świata: tego najbardziej skrywanego i osobistego, niezwykle zmysłowego i romantycznego.

Wystawa potrwa do 30 stycznia 2011, Schirn Kunsthalle, Frankfurt, Niemcy.

źródło: www.schirn.de

„Zrób to albo umieraj” – Ludzka kondycja w malarstwie i fotografii w Kolonii

W kolońskim Wallraf-Richartz-Museum trwa obecnie wystawa bardzo szczególna i niezwykle wyrafinowana. Oto w jednym miejscu można obejrzeć ponad pięćdziesiąt zestawień dzieł bardzo różniących się wiekiem i techniką. Bardzo starannie zostały dobrane obrazy z własnej, muzealnej kolekcji malarstwa europejskiego, od Średniowiecza aż do XIX wieku – oraz fotografie wykonane w ciągu ostatnich 90 lat, a pochodzących ze zbiorów Kolekcji Teutloff.

Owe zestawienia to swego rodzaju artystyczne dialogi pomiędzy różnymi ludzkimi widzeniami, wymiana myśli i poglądów pomiędzy światami jakże w czasie i przestrzeni zwykle odległymi. Helmut Newton i Ingres, Nan Goldin & François Boucher, Jürgen Klauke i Tycjana, Paul McCarthy & Wilhelm Leibl, Jack Pierson & Bartholomäus Bruyn Starszy – to tylko pięć z około pięćdziesięciu niezwykłych dialogów Wallraf.

Czytaj dalej „„Zrób to albo umieraj” – Ludzka kondycja w malarstwie i fotografii w Kolonii”

Monograficzna wystawa twórczości Anselma Kiefera w BALTIC

Anselm Kiefer jest jedną z głównych postaci malarstwa powojennego. Wystawa w BALTIC Centre for Contemporary Art jest największą prezentacją twórczości niemieckiego artysty w Wielkiej Brytanii od wielu lat.

Punktem wyjścia dla pracy Kiefera jest fascynacja mitem, historią, teologią, filozofią i literaturą. Przez wiele lat jego malarstwo odnosiło się do tematów związanych z tożsamością narodu niemieckiego, pamięcią kolektywną, traumą Holocaustu, rozliczeniem z historią i doświadczeniami wojny. W ostatnim czasie przedmiotem zainteresowania artysty są tradycje i obrzędy religijne oraz symbolika różnych kultur. Ważne tematy, które podejmuje w swojej twórczości Kiefer, znajdują odzwierciedlenie w monumentalnych rozmiarach wielu jego prac.

Stosowanie przez artystę niekonwencjonalnych materiałów – ołów, jesion, liny i ludzkie włosy – wprowadzają emocjonalny potencjał do jego prac i przenoszą jego malarstwo w dziedzinę rzeźby. Wśród dzieł, które zaprezentowane są na wystawie, pokazano obrazy z cyklu „Parsifal” (1973 r.), zainspirowanego operą Richarda Wagnera o tym samym tytule. Kiefer przywołuje tę część tradycji niemieckiej, która zafascynowała nie tylko Wagnera, ale została również wykorzystana przez faszystowską ideologię. Ponadto zaprezentowane zostaną między innymi obraz „Palette” z 1981 r. oraz monumentalna instalacja „Palmsonntag”z 2007 r.

Wystawa odbywa się w ramach programu ARTIST ROOMS On Tour with the Art Fund, który zakłada wypożyczanie dzieł sztuki mniejszym galeriom przez Tate i National Galleries of Scotland.

Wystawa potrwa do 16.01.2011

Fot. Anselm Kiefer „Parsifal III” 1973 r.
źrodło: www.balticmill.com

Wystawa Jeana-Michela Basquiata w Palazzo Ruspoli w Rzymie

„Kariera Jeana Michela Basquiata wybuchła nagle w 1980 roku, gdy miał niespełna 20 lat. Z dnia na dzień stał się sławny. Krytycy dostrzegli, że jego prace, łączące neopop z malarstwem „nowych dzikich”, zapowiadają przełom w sztuce.

Czytaj dalej „Wystawa Jeana-Michela Basquiata w Palazzo Ruspoli w Rzymie”

Wystawa – “Vincent van Gogh – wieś poza czasem, nowoczesne miasto”

Dwadzieścia lat po ostatnie j dużej wystawie w Rzymie dzieł Vincenta van Gogha pojawia się wreszcie okazja do spotkania twarzą w twarz z siedemdziesięcioma obrazami wielkiego Holendra.

Od 8 października 2010 r. do 06 lutego 2011 r. w stołecznych salach COMPLESSO DEL VITTORIANO (Ołtarz Ojczyzny przy Piazza Venezia) będzie czynna wystawa, która powinna zaspokoić ciekawość głębszego poznania sztuki jednego z najważniejszych artystów XIX wieku. Rzymska impreza artystyczna będzie nosić tytuł “Vincent van Gogh – wieś poza czasem, nowoczesne miasto” i podkreślać będzie aspekty skrajnych, zdawałoby się przeciwstawnych artystycznych zauroczeń Van Gogha: fascynacja przyrodą i zainteresowanie dziełami człowieka.

Czytaj dalej „Wystawa – “Vincent van Gogh – wieś poza czasem, nowoczesne miasto””

Paul Gauguin w Londynie

Brytyjski dziennik „The Times” określił to wydarzenie kulturalne jako najważniejsze wydarzenie, nie tylko sezonu, ale i całego roku. Jeszcze przez miesiąc, mianowicie do końca grudnia 2010r Tate Modern Gallery zaprasza na wystawę „Maker of Myth” Paul’a Gauguin’a. Później, od lutego do czerwca będzie można ją obejrzeć w innym znanym muzeum londyńskim National Gallery of the Art.

Gauguin rozpoczął swoją karierę jako impresjonista, ale odważnie zrywał z rutyną malarską początkując symbolizm w sztuce. Jego twórczość czerpała i łączyła różne źródła wizualne i literackie, w tym nie-zachodnie formy sztuki, rzeźby klasyczne, popularne obrazy i karykatury oraz teksty filozoficzne i antropologiczne, a także mity starożytne i Biblię.

Czytaj dalej „Paul Gauguin w Londynie”

Edward Krasiński i Monika Grzymała w MoMA

Wystawa w Museum of Modern Art w Nowym Jorku zatytułowana „On Line: Drawing Through the Twentieth Century” przedstawia radykalne przeobrażenia, jakim w XX wieku podlegało medium i idea rysunku w sztuce.

Wielu artystów odeszło daleko od instytucjonalnej definicji rysunku, twórcy porzucili też papier jako podstawowy materiał, przenosząc rysowaną linię z kartki w przestrzeń trójwymiarową.

Na wystawie znalazło się około trzystu prac łączących malarstwo, rzeźbę, fotografię, film i taniec (utrwalone na filmie lub w formie dokumentacji). Wystawa przybliża widzowi przegląd alternatywnych obszarów rysunku w XX stuleciu.

Autorami prac są sławni artyści oraz twórcy względnie nieznani, wywodzący się z różnych krajów, nurtów sztuki ostatniego wieku, m.in. Aleksander Rodczenko, Alexander Calder, Karel Malich, Eva Hesse, Anna Maria Maiolino, Richard Tuttle, Mona Hatoum. Wśród licznych artystów prezentowane są prace dwóch polskich twórców Edwarda Krasińskiego i Moniki Grzymały.

Edward Krasiński – polski rzeźbiarz, malarz, twórca instalacji, performer, jeden z prekursorów polskiej neoawangardy lat 60. i 70. W 1968 Krasiński zaczął znaczyć przestrzeń artystyczną za pomocą niebieskiej taśmy przylepiając ją na wysokości 130 cm – praktyka ta szybko stała się znakiem rozpoznawczym dla jego twórczości. Błękitny pasek Krasińskiego, którym artysta oznaczał przestrzeń i zakreślał swój „duchowy krąg”, pojawiał się później regularnie w różnych miejscach: jego interwencja w przestrzeni nie nadawała jej żadnych nowych znaczeń, ale jednocześnie ją uwypuklała. Artysta porównywał swoje działanie do dadaistycznych żartów. Edward Krasiński zmarł w 2004 roku.

Monika Grzymała jest artystką urodzoną w Polsce, mieszkającą obecnie w Berlinie. Jej instalacje przestrzenne mają charakter pośredni między architektoniczną interwencją a wielkoformatowymi rysunkami. Rzeźba site-specific „Bez tytułu (Szkielet rysunku)” stworzona została specjalnie na potrzeby wystawy.

Wystawa będzie czynna do 7 lutego 2011.

Fot. Praca Edwarda Krasińskiego, materiały prasowe

Źródło: www.polishculture-nyc.org

www.moma.org

Wenecja: Canaletto i jego rywale

Tylko do 16 stycznia 2011 roku w londyńskiej National Gallery można oglądać zestawienie najpiękniejszych widoków z życia Wenecjan eksponowanych na największym ostatnim pokazie w Wenecji w 1976 roku. Zorganizowana wystawa odsłania dzieła najwybitniejszego wedutysty swego pokolenia Giovanniego Antonio Canala, znanego jako Canaletto, a także innych praktyków gatunku, próbujących mu dorównać, bądź z nim konkurować.

Jest to po raz pierwszy zorganizowana wystawa w Wielkiej Brytanii, gdzie patronat dla tego artysty i jego formy malarskiej jest bardzo wielki. Skupiając się wokół 60 głównych dzieł wypożyczonych z publicznych i prywatnych kolekcji w całej Europie i Ameryce Północnej, wystawa podkreśla bogactwo malarstwa, które w swojej istocie oddaje duch i wyjątkowość weneckich portów, wąskich uliczek, podwórek i nieba. W każdej sali arcydzieła Canaletto zostały zestawione z jego „rywalami” i współpracownikami, aby pokazać różne podejścia do podobnych widoków miasta.
Wśród równie światowej sławy malarzy rywalizujących z Canaletto to Luca Carlevarijs, Michele Marieschi, Bernardo Bellotto, i FrancesGiovanni Antonio Canal, znany jako Canaletto (1697-1768) – wenecki malarz okresu baroku. Był synem malarza Bernardo Canal i stąd też wziął się jego przydomek Canaletto. W miejskich widokach Wenecji, w której tworzył przez większość życia, zawarł wysoki realizm i ciepłą, słoneczną atmosferę. Dla realistycznego i dokładnego oddania detali architektury korzystał też z techniki camera obscura. Przebywając w Londynie w latach 1746-1756 zyskał szczytowe uznanie i rozgłos ciesząc się licznymi zamówieniami londyńskich kolekcjonerów.

Wystawa trwająca do 16 stycznia 2011 roku została zorganizowana przez National Gallery w Londynie i National Gallery of Art, Waszyngton.

http://www.nationalgallery.org.uk