Kategoria: Wystawy w Polsce

Projekt Kordegarda „Zachęty” prezentuje „Miasto ambicji”

Wystawa Ferita Kuyasa zatytułowana „Miasto ambicji” prezentuje cykl fotografii powstałych w latach 2004-2008. Wydane wcześniej w formie albumu, w Projekcie Kordegarda pokazywane są w formie odbitek, wielkoformatowych wydruków, a także projekcji na ścianie.

Autor przedstawia obraz tego miejsca nieprzypominający propagandowego folderu. Są w nim, co prawda błyszczące nowością wieżowce, ale stojące pośród bujnej przyrody czy na pozbawionym infrastruktury ugorze. Wielkie place i (za) szerokie ulice są dziwnie puste. Kilkakrotnie sfotografowany przez Kuyasa ogromny wiadukt przypomina raczej ruiny jakiejś starożytnej budowli upamiętniającej autorytarne państwo, niż nowoczesną autostradę w budowie.

Czytaj dalej „Projekt Kordegarda „Zachęty” prezentuje „Miasto ambicji””

Wystawa najlepszych: „Coming Out. Najlepsze Dyplomy ASP 2010”

To będzie pierwsze tak spektakularne przedsięwzięcie na terenie warszawskiego portu lotniczego.

Już po raz drugi Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie przygotowuje wystawę prac najlepszych absolwentów oraz wychodzi z ekspozycją w przestrzeń miejską. W tym roku na główne miejsce wydarzenia zostało wybrane Lotnisko Chopina.

Czytaj dalej „Wystawa najlepszych: „Coming Out. Najlepsze Dyplomy ASP 2010””

Zbigniew Libera „Szczęśliwi, niewinni i bezduszni”

Na wystawie „Broń i Barwa w Polsce” w Gmachu Głównym krakowskiego Muzeum można oglądać intrygujące fotografie Zbigniewa Libery z cyklu „The Gay, Innocent and Heartless” (2008), przekazane niedawno do kolekcji MNK.

Pokaz prac Zbigniewa Libery- jednego z najważniejszych artystów ostatnich dekad, pioniera sztuki krytycznej – stanowi kulminacyjny moment obchodów 5. rocznicy ponownego otwarcia Galerii Sztuki Polskiej XX wieku. Wystawa jest jednocześnie pierwszą prezentacją prac Libery w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Cykl fotografii „The Gay, Innocent and Heartless”, w którym odnaleźć można wiele wątków podejmowanych przez artystę od momentu jego debiutu w latach 80. minionego wieku (takich jak m.in. wpływ mediów masowych na ludzką tożsamość), doskonale współgra z muzealnymi zbiorami – nośnikami znaków i symboli kształtujących poczucie narodowej przynależności. Dlatego pierwsza prezentacja tego dzieła w Muzeum została zorganizowana w Galerii „Broń i Barwa w Polsce”, podkreślając wieloznaczne związki sztuki Zbigniewa Libery z szeroko rozumianą kulturą wizualną, szczególnie tą odnoszącą się do wojennego rzemiosła.

W pracy „The Gay, Innocent and Heartless” obecna jest także analiza wizualnej reprezentacji historii i jej wpływu na pamięć i ludzką tożsamość. Projekt, którego tytuł pochodzi z książki Jamesa M. Barriego „Piotruś Pan i Wendy”, tworzy seria inscenizowanych zdjęć przedstawiających bliżej nieokreślony oddział na tajemniczej górskiej wyprawie. W książce stanowiącej ostateczny efekt projektu Libery opublikowane są reprodukcje fikcyjnego artykułu w „National Geographic”, z którego dowiedzieć się możemy, że „Szczęśliwi, niewinni i bezduszni” to guerilla młodzieńców walczących o wolność, na którą natknął się archeolog David Gorgos oraz fotograf – Zbigniew Libera – podczas wyprawy na Madagaskar. W książce znalazły się zdjęcia pisanego odręcznie fikcyjnego dziennika partyzantów.

Całości dokumentacji tej wyobrażonej historii dopełniają wybrane przez artystę cytaty z prozy Williama S. Burroughsa mówiące o utopijnej krainie wolnej od zakazów mieszczańskiego społeczeństwa oraz fragmenty „Mojej rewolucji” Ernesta Che Guevary, w której pisał o urokach partyzantki i rewolucji proletariatu.

Kurator: Dominik Kuryłek.
Wystawa czynna do 31 marca 2011.

źródło: www.muzeum.krakow.pl
aw

www.napiorkowska.pl
www.osztuce.blogspot.com

„Małe Ojczyzny – malarstwo Magdaleny Spasowicz”

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Poznaniu ma zaszczyt zaprosić Państwa

w dniach od 20 listopada do 1 grudnia 2010 na wystawę:

„Małe Ojczyzny – malarstwo Magdaleny Spasowicz”

Serdecznie zapraszamy!

Czytaj dalej „„Małe Ojczyzny – malarstwo Magdaleny Spasowicz””

Włodzimierz Borowski „Siatka czasu”

Wystawa „Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” jest pierwszą pośmiertną, monograficzną prezentacją prac jednego z najwybitniejszych polskich artystów neoawangardowych.

Ekspozycja składa się z dwóch komplementarnych względem siebie części: wiernej rekonstrukcji autorskiej ekspozycji prac Borowskiego zatytułowanej „Pole gry”, zaaranżowanej przez niego w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku, oraz prezentacji materiałów archiwalnych dotyczących projektów zrealizowanych przez artystę w latach 1966-1972 (przede wszystkim „Pokazów synkretycznych”).

Celem wystawy jest ukazanie „Pola gry” jako zaprojektowanego przez Włodzimierza Borowskiego „instrumentu do prowokowania sztuki” – narzędzia służącego, z jednej strony, obronie czystości dzieła sztuki przed uwarunkowaniami instytucjonalnymi, a z drugiej stymulowaniu procesu rozwoju sztuki i odkrywaniu nowych znaczeń pojęcia sztuki. Pokaz obejmował około 58 prac Borowskiego z lat 1956-1972 (strukturalne obrazy, „Artony”, „Manilusy”, „Niciowce”, a także rysunki, szkice, dokumenty) zaaranżowanych przez Borowskiego w rodzaj organicznej struktury, w której podkreślone zostały relacje pomiędzy poszczególnymi przedmiotami, ich śladowość i procesualność.

„Pole gry” należało do najgłośniejszych wydarzeń artystycznych lat 70., stanowiąc również punkt węzłowy w twórczości Borowskiego. Ta bezprecedensowa manifestacja była zarazem krytyczną rewizją modelu funkcjonowania artysty awangardowego w polu kulturowym w Polsce, jak również refleksyjnym przewartościowaniem, a zarazem propozycją sztuki konceptualnej.

Wystawie towarzyszy międzynarodowa konferencja naukowa „Włodzimierz Borowski. Prace i rekonstrukcje” (MSN, 19-20 listopada), która jest pierwszą próbą podsumowania stanu badań na temat tego artysty. Dzięki udziałowi światowej sławy historyków sztuki i kuratorów ma przyczynić się do popularyzacji jego twórczości na arenie międzynarodowej oraz wytyczyć nowe perspektywy badawcze.

Kuratorzy: Luiza Nader, Paweł Polit, Agnieszka Szewczyk.

Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 18 listopada 2010 – 16 stycznia 2011

Fot. Happening Włodzimierza Borowskiego w Galerii Od Nowa, Poznań, 1968 rok

źródło:www.artmuseum.pl
aw

Artykuł przygotowany we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl

Wystawa artystek „przeoczonych” w Łodzi

W Pałacu Herbsta Muzeum Sztuki w Łodzi otworzono wystawę „Przeoczenie”, na którą składa 40 kobiecych portretów malowane przez polskie artystki z przełomu
XIX i XX wieku, jak: Olga Boznańska, Anna Bilińska-Bohdanowiczowa, Aniela Pająkówna.

Inspiracją dla tego projektu była feministyczna myśl o sztuce, która wiąże się z dojmującą nadreprezentacją sztuki tworzonej przez mężczyzn, zwłaszcza sztuki
dawnej, z nieobecnością kobiet.

Wystawa zwraca uwagę na artystki, których życie przypada na czas feministycznej rewolucji, których twórczość, zawodowa aktywność, zdobywanie wykształcenia
nosiły znamiona heroizmu. Pojęcie to odnosi się do większości z nich. Oprócz Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej, Olgi Boznańskiej, Anieli Pająkównej, których
malarstwo ma swoje miejsce w stałych muzealnych ekspozycjach, bohaterkami wystawy są mało znane malarki.

Czytaj dalej „Wystawa artystek „przeoczonych” w Łodzi”

Martwa natura z japońską laleczką

W Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie oglądać można wystawę, której głównym tematem jest obecność motywu japońskiej lalki w malarstwie polskich modernistów oraz artystów współczesnych.

Trwająca nieustannie od schyłku XIX wieku fascynacja kulturą i estetyką Japonii przejawia się m.in. w upodobaniu do japońskich bibelotów, wśród których jednym z najpopularniejszych jest odziana w barwne kimono porcelanowa lalka. Zainteresowanie japońską laleczką – nie tylko jako wdzięcznym motywem, ale także jako nośnym symbolem i alegorią – obecne jest w twórczości wielu wybitnych polskich malarek i malarzy, takich jak Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Alfons Karpiński, Józef Mehoffer, Leon Wyczółkowski i wielu innych artystów, których prace prezentowane są na ekspozycji. Czytaj dalej „Martwa natura z japońską laleczką”

Dzieła ze zbiorów wrocławskiego Muzeum na wystawie w Brugii


Pięć dzieł z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu można oglądać na wystawie zatytułowanej „Van Eyck to Dürer. Artistic exchanges between the Low Countries and Central Europe”.

Celem ekspozycji jest pokazanie wpływu, jaki mieli flamandzcy malarze XV wieku na sztukę środkowej Europy. Wystawa uwidacznia w jaki sposób twórczość Jana van Eycka i innych malarzy rozprzestrzeniała się i zyskiwała naśladowców i uczniów, w tym także Albrechta Dürera.W Groeningemuseum prezentowane są pierwszorzędne prace tych dwóch wybitych artystów oraz kilkunastu im współczesnych – wypożyczone z najlepszych kolekcji europejskich i amerykańskich.

Malarstwo XV i XVI wieku w Niderlandach miało znaczący wpływ na sztukę Europy, zarówno na północ, jak i południe od Alp. Relacje artystyczne między Italią a Niderlandami były obopólne. Przedstawiciele możnych rodów włoskich byli zleceniodawcami Rogiera Van der Weyden, Hansa Memlinga, Hugona van der Goesa. Jan van Eyck zyskał przez włoskiego humanistę, Bartolomeo Faciomiano miano „księcia malarzy obecnego stulecia”, cenił go Giorgio Vasari, zaś Antonello da Messina przypuszczalnie uczył się u Brugijczyka. Fiamminga maniera przejawiła się w również w twórczości Domenica Ghirlandaia, Piera della Francesca, Filippina Lippiego i innych. W Italii przejęto charakterystyczną dla Niderlandów analizę szczegółów, obserwację postaci pod kątem psychologicznym, jasną, intensywną kolorystykę. Recepcja malarstwa niderlandzkiego w Italii była także skutkiem konfrontacji dwóch myśli i postaw artystycznych: przedalpejskiej myśli humanistycznej z zaalpejską głęboką pobożnością.

Problematyka stylu prymitywistów niderlandzkich stała się przedmiotem dyskusji historyków sztuki, w wyniku której utożsamia się ich ze średniowieczem i późnym gotykiem, bądź nowożytnością i renesansem. W przeciwieństwie do Italii, wpływy sztuki antycznej na sztukę niderlandzką były niemalże nikłe, natomiast czytelne są infiltracje dzieł malarstwa włoskiego. Bezpośredni wpływ na styl malarzy Niderlandów XV i XVI wieku miał gotycki realizm występujący w rzeźbie oraz malarstwie tablicowym i książkowym.

Malarstwo niderlandzkie XV i XVI wieku wywarło również wpływ na gotyckie malarstwo tablicowe w niektórych ośrodkach artystycznych w Polsce. Wpływy przenikały bezpośrednio z Niderlandów, lub za pośrednictwem dzieł malarzy działających w Rzeszy (głównie w Dolnej Nadrenii, Westfalii, Dolnej Saksonii). Czego rezultatem jest bogaty zbiór dzieł o wyraźnych wpływach niderlandzkiego malarstwa we wrocławskim Muzeum Narodowym.

Wystawa „Van Eyck to Dürer. Artistic exchanges between the Low Countries and Central Europe” potrwa do 30 stycznia 2011 roku, Groeningemuseum, Brugia, Belgia.

fot. „Madonna w komnacie”, ok. 1450, malarz z pracowni Wilhelma Kalteysena,Muzeum Narodowe we Wrocławiu
źrodło:www.brugge.be, informacja prasowa

Dwurnik na Wawelu


Wystawa współczesnego artysty na Wawelu to wydarzenie należące do rzadkości. W przypadku „Bitew pod Grunwaldem” elementem wiążącym to, co klasyczne w polskiej sztuce z poszukującym i nowym, jest historia.

Sztuka prezentująca twórczość żyjących artystów pojawiła się na wawelskim zamku w okresie międzywojennym, kiedy pokazywano tu malarstwo m. in. Józefa Pankiewicza, Jana Cybisa i Zygmunta Waliszewskiego. Będąc kolejnym wydarzeniem tego typu, wystawa Edwarda Dwurnika wpisuje się w szerszy kontekst wydarzeń w polskiej historii sztuki. Intryguje połączeniem tego, co nowe z monumentalną klasyką.

Czytaj dalej „Dwurnik na Wawelu”

Człowiek, Mit i Zmysłowe Przyjemności Renesans Jana Gossarta

Jan Gossart, znany również jako Jan Gossaert, albo Jan Mabuse żył prawdopodobnie w latach 1478 – 1532. To flamandzki malarz, który jako jeden z pierwszych artystów wprowadził styl włoskiego Renesansu do sztuki twórców z krajów dzisiejszego Beneluxu. Wystawa „Człowiek, Mit i Zmysłowe Przyjemności” to pierwsza od 45 lat tak duża wystawa poświęcona temu artyście. W Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku zebrano imponującą ilość obrazów i rysunków Gossarta.

Jan Gossart był jednym z pierwszych malarzy z północy Europy, którzy podróżowali do Rzymu, aby tam wykonywać szczegółowe kopie starożytnych rzeźb. W 1508 roku odwiedził Rzym, gdzie mógł podziwiać prace Rafaela i Michała Anioła. Był również pod wrażeniem dzieł Mantegni. Stał się w ten sposób jednym z współtwórców nowego nurtu w malarstwie niderlandzkim zainspirowanego właśnie znanym z antyku sposobem przedstawienia nagości, erotyzmu i szeroko rozumianej inspiracji mitologią.

To jemu najczęściej przypisuje się skuteczne wprowadzenie stylu włoskiego Renesansu na do sztuki flamandzkiej. Malował sceny mitologiczne, portrety, akty. Dużo z jego obrazów były pod wpływem manieryzmu. Przykładem tego jest „Tryptyk Malvagna z Palermo” czy „Pokłon Trzech Króli„. Niektóre jego dzieła są zbliżone do stylu van Eycka: „Dyptyk Siciliano”, „Chrystus z Marią i ze św. Janem” lub „Św. Donacjan”.
Wystawie towarzyszy ciekawy program edukacyjny, ukazujący kulisy konserwacji dzieł eksponowanych na wystawie.


The Metropolitan Museum of Art, New York
6 października 2010 – 17 stycznia 2011

źródło: www.metmuseum.org
fot.Jan Gossart, 1478–1532, Venus and Cupid, 1521, Musées Royaux des Beaux-Arts de Belgique, Brussels