Jacek Sienicki przedstawiał kwiaty wielokrotnie. To jeden z ulubionych tematów malarza, podobnie jak motyw pracowni artysty, miejski pejzaż, widziany z okna artysty, martwa natura i ludzka postać.
Należący do prywatnej kolekcji obraz z 1997 roku pochodzi z późnego okresu twórczości malarza. Monochromatyczna, ascetyczna kompozycja charakteryzuje się niezwykłą wrażliwością w ujęciu tematu. Subtelna gra kolorów, niewyraźne granice przedmiotu określają nieoczywisty, nieuchwytny, zbliżony do abstrakcji charakter tego przedstawienia. Impastowo nałożona farba podkreśla gradacje barw i światła. Ekspresyjne operowanie plamą i kreską nadaje portretowemu, statycznemu przedstawieniu dynamiki. Delikatne tony zieleni, brązu i purpury wyodrębniają kształt rośliny z rozedrganej gamy szarości tła.
Wątły kwiat w doniczce, usytuowany na podstawie, w nieokreślonej przestrzeni – prosty temat obrazu jest pretekstem do wyrażenia emocji i nastoju. Martwa natura w historii malarstwa ma znaczenie symboliczne. Malarstwo barokowe holenderskie podejmowało temat vanitas ukazując gnijące owoce, martwe zwierzęta, a także symbole kojarzące się z przemijaniem: zegary, klepsydry, czaszki, rozbite naczynia. Wszystkie te przedstawienia miały przypominać o nieuchronności losu i być przestrogą przed przywiązywaniem wagi do świata doczesnego.
Obrazy Jacka Sienickiego wpisują się w barokową symbolikę vanitas. Roślina przedstawiona w obrazie nie odzwierciedla piękna witalności kolorów i kształtów kwiatów. To raczej zapis zwykłej codzienność widzianej przez pryzmat melancholijnej osobowości. Albo nieustanne dążenie do uchwycenia, zrozumienia materii, która nas otacza i jednocześnie do pokazania, że ta rzeczywistość nigdy nie jest oczywista i uchwytna. Sienicki konsekwentnie skupił się na malowaniu przedmiotów swojego otoczenia. Podobnie jak jego wielki autorytet Artur Nacht-Samborski, pozostał wierny wybranym wątkom pozwalającym zgłębić tajniki malarskiej techniki. Twórczość innych malarzy, których podziwiał artysta – Olga Boznańska, Witold Wojtkiewicz wywarli także duży wpływ na jego malarstwo. Od nich przejął wrażliwość na kolory oraz emocjonalne podejście do tematu.
Jacek Sienicki (ur. 1928, zm. 2000). Studia w warszawskiej ASP pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Debiut na wystawie „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 r. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975 r., niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 r. oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993 r.
Alicja Wilczak
fot. Jacek Sienicki, Kwiat, 55x46cm., olej na płótnie, 1997 r. – Galeria Sztuki Katarzyny NapiórkowskiejGaleria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Artykuł przygotowany we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
