Pasja Kiejstuta Berieźnickiego

Czas Wielkanocnego oczekiwania na zapowiedziane Zmartwychwstanie Chrystusa jest niewątpliwie szczególnym czasem w całym roku. Czas dany i jednocześnie zadany.
Dany jako łaska wszech wypełniająca pokojem i radością, których źródłem jawi się samo życie, w które człowiek został wpisany. Życie, w którym właśnie za sprawą Zmartwychwstania Chrystusa zostały darowane wszystkie nasze winy.

Jest to czas również zadany by człowiek dla człowieka stawał się niezachwianym wsparciem, pomocą w upadkach, za które by nie oceniał, nie osądzał zbyt surowo czując się silniejszym. Czas zadany by wzrastać w tym wszystkim co jest najlepszym udziałem człowieka w relacji z ludźmi, by tym samym być bliżej Zmartwychwstałego. Artysta, który w niezwykle przejmujący sposób pokazywał wagę i znaczenie Pasji Chrystusa był Kiejstut Bereźnicki. Urodzony w 1935 roku w Poznaniu. Od 1960 roku prowadzi pracownię malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych. Uważany za reprezentanta tzn. „szkoły sopockiej”. Maluje kompozycje figuralne i martwe natury utrzymane w charakterystycznej, realistycznej manierze nawiązującej do malarstwa holenderskiego XVII wieku.

Najpełniej o nieodpartej mocy oddziaływania twórczości artysty mówi Katarzyna Napiórkowska: Kontakt z obrazem powoduje u odbiorcy stan najwyższego skupienia i kontemplacji. Aktorzy z malarskiego teatru pasji odgrywają prawdziwe role układem rąk, napiętym wyrazem twarzy, emocjonującą skutkiem pozą. Z uwagą i pokorą obmywają rany Chrystusa. Każda z postaci na obrazach pomaga przenosić, zdejmować z krzyża, myć bezwolne ciało, jakby chcąc w ten sposób uczestniczyć w Dziele Zbawienia. Po chwili kontemplacji, po chwili przeżywania historii z obrazu, poprzez empatię także my, bierni widzowie docieramy do samego dna smutku i serca rozrywającego się dramatu.

Tatiana Iajgunovici