Koniec XIX i początek XX wieku były naznaczone ogromnymi zmianami w historii europejskiego malarstwa. Zmiany te dotyczyły zarówno stylistycznych konwencji w malarstwie, jak i stosunków między malarzem, odbiorcami jego malarstwa oraz mecenatem. Portret jest dziedziną, która odzwierciedla ówczesne zmiany najbardziej. Wzrost gospodarczy i nowe formy współżycia społecznego generowane przez rozwój wielkich miast napędzały rosnący popyt na portrety. Zjawisko to szybko rozprzestrzeniło się w całej Europie.
Wystawa Portrety Belle Époque została zorganizowana przez Konsorcjum Muzeów Społeczności Walencji i Fundacji „la Caixa”. Na wystawie prezentowanych jest siedemdziesiąt sześć prac czterdziestu artystów. Wyeksponowano portrety malarzy trzech pokoleń: prekursorów, urodzonych w latach 30. XIX wieku np. Giovanni Boldini; pośredniej generacji, która ma największy udział procentowy w wystawie, czyli artystów urodzonych w latach 50. XIX wieku, takich jak Sargent, Sorolla, Zorn, Korynt, Munch, Repin, Sierow, Vrubel i Toulouse-Lautrec oraz artystów urodzonych od lat 70. XIX wieku jak np. Vuillard, Kokoschka, Schiele i Kirchner.
Prawie trzydzieści muzeów i instytucji z dwunastu krajów użyczyły prac na tę wystawę.Wystawa Portrety Belle Époque zabiera zwiedzających w podróż przez gatunek, który był nie tylko jednym z najważniejszych w tym okresie, ale również prezentuje ikonograficzne i psychologiczne klucze, które ilustrują związki między historią malarstwa, historią kultury i społeczeństwa na przełomie XIX i XX wieku.
CaixaForum Barcelona – wystawa potrwa do 9 października 2011
Fot. 1. Giovanni Boldini, Kobieta w różu, 1916 rok Fot. 2. Henri de Toulouse-Lautrec, Gaston Bonnefoy, 1891 rok Fot. 3. Egon Schiele, Poeta, 1911 rok
Źródło: www.obrasocial.lacaixa.es
Alicja Wilczak