Lekcja patrzenia według Rembrandta | Arcydzieła sztuki


Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie
Rembrandt, Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem

To jeden z sześciu, może siedmiu olejnych pejzaży Rembrandta. Jego polska właścicielka, Izabela Czartoryska uskarżała się dwieście lat temu, że obraz jest „taki sobie”, bo nie jest to jeden z tak typowych dla artysty portretów. Przyznaję, że dla mnie także ten obraz nie był długo zbyt fascynujący. Znałam go najpierw z reprodukcji. Ten krajobraz był dla mnie podobnie sam Rembrandt odległy, skrywany za spiżowym wizerunkiem genialnego malarza. Czytaj dalej „Lekcja patrzenia według Rembrandta | Arcydzieła sztuki”

Rembrandta portret własny

Kiedy byłam w Nowym Jorku, w kolekcji Fricka przy Fifth Avenue, zatrzymał mnie jeden obraz. Bardziej niż Vermeery, niż Tycjan, bardziej niż zadziwiony stygmatami święty Franciszek wśród skał oraz różowe ciała panien Buchera, we wstążkach i jedwabiach, prosto z alkowy. Bardziej niż El Greco i Degas zafascynował mnie inny obraz.

Autoportret Rembrandta. W proporcji jeden do jednego.W potężnej sali galerii zachodniej, Rembrandt jakby tronuje, jego potężna postura wypełnia całe płótno. Czytaj dalej „Rembrandta portret własny”

Młody Rembrandt i Degas

Każdego roku Rijksmuseum organizuje wystawę pokazującą wpływ malarstwa mistrzów holenderskiego Złotego Wieku na twórczość europejskich artystów późniejszego okresu. Po sukcesie ubiegłorocznej wystawy, która pokazywała inspiracje malarstwem Steena w obrazach Miró, w tym roku Rijksmuseum wystawia portrety Edgara Degasa i Rembrandta. Przy czym w przypadku obu artystów wystawione obrazy pochodzą z okresu młodości artystów, czyli kiedy mieli nie więcej niż 23 lata.

Edgar Degas w wieku 23 lat przebywał w Rzymie. Tam studiował malarstwo i zachwycał się twórczością dawnych mistrzów. Największe wrażenie zrobiły na nim akwaforty Rembrandta. Inspiracje z twórczości Rembrandta są widoczne u Degasa nie tylko w specyficznym wykorzystaniu światła i cienia ale również w konkretnych pozach. Oprócz licznych akwafort Rembrandta i Autoportretu młodego Rembrandta z 1630 roku z kolekcji Rijksmuseum, na wystawie zobaczymy również wspaniały autoportret Rembrandta wypożyczony z Pinakoteki w Monachium. Czytaj dalej „Młody Rembrandt i Degas”

„Złote czasy Rzeczypospolitej” – wystawa na inaugurację Prezydencji w Madrycie

Wielka wystawa „Polska. Skarby i kolekcje dzieł sztuki, czyli Złote czasy Rzeczypospolitej” („Polonia, Tesoros y Colecciones Artísticas”) ukazuje panoramę rozwoju sztuki polskiej od XV do XVIII wieku. 200 obiektów prezentowanych w 11 salach madryckiego pałacu składa się na obraz polskich gustów i możliwości artystycznych. Zabytki pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, a także z innych polskich muzeów oraz z kościołów.

Goście królewskiego pałacu mogą podziwiać arras z serii stanowiącej replikę cyklu „Dziejów Noego”, który po raz pierwszy został wykonany w Brukseli ok. 1550 roku, dla króla Polski Zygmunta II Augusta Jagiellona i oprawę książki haftowaną w XVI wieku przez królową Annę Jagiellonkę. Na wystawie znalazło się też gotyckie berło Uniwersytetu Jagiellońskiego i pierwsze wydanie dzieła Mikołaja Kopernika „De revolutionibus orbium coelestium”. Egzemplarz prezentowany na wystawie opatrzony jest dedykacją dla papieża Pawła III oraz listem kardynała Mikołaja Schönberga do autora. Był on własnością Zygmunta II Augusta, króla Polski, o czym świadczy napis wytłoczony na okładzinie dolnej oraz superekslibris herbowy na okładzinie górnej: SIGISMVNDI AVGVSTI REGIS POLONIAE MONVMENTVM. 1551.

Czytaj dalej „„Złote czasy Rzeczypospolitej” – wystawa na inaugurację Prezydencji w Madrycie”

Ostatnie dzieło Caravaggia u Rembrandta

Muzeum Rembrandta w Amsterdamie przygotowało dla miłośników sztuki dawnej prawdziwą niespodziankę. Wystawiono prawdopodobnie ostatni obraz Caravaggia- Wypoczywającego św. Jana Chrzciciela z 1610 roku.

Wypoczywający Św. Jan Chrzciciel Caravaggia został odkryty w 1976 roku.  Pochodzący z monachijskiej kolekcji prywatne obraz jest wystawiony z pewnością w najbardziej szczególnym ze szczególnych miejsc – Domu Rembrandta – w pracowni artysty. Rembrandta uważa się bardzo często za głównego artystycznego spadkobiercę Caravaggia. Dramaturgia wielkich emocji wypełniająca ich dzieła, niezwykłe światło i uderzający realizm ukazywanych scen czynią z nich niewątpliwie dwóch wielkich geniuszy barokowego malarstwa europejskiego.

Czytaj dalej „Ostatnie dzieło Caravaggia u Rembrandta”