Joanna Wiszniewska-Domańska uznawana jest za twórczą spadkobierczynię poetyki oraz metafizyki surrealizmu. Artystka nadaje przedmiotom codziennym monumentalne rozmiary pozbawia ich pierwotnej funkcji. Umieszczając je w pustych pomieszczeniach lub szarych bezkresach ziemi – odbiera im kontekst i tym samym nadaje nowe symboliczne znaczenie. W ten sposób według własnego pomysłu, czy też chwilowego upodobania przekształca elementy realnego świata w swoją fantazyjną rzeczywistość, pozbawioną przymusu odwoływania się do zasad logiki.
W pracach Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej bardzo często pojawia się wysmukła postać – ubrana w czarne ubranie, wyprostowana. Obok niej artystka umieszcza rekwizyt, symbol.. Postać stoi obrócona tyłem do widza i wpatruje się to w labirynt, szachownicę albo w różowe okulary. Ten zagadkowy człowiek to już niemal swoisty znak firmowy artystki i jej magicznego świata.
Joanna Wiszniewska-Domańska (ur. 1946 w Łodzi). Zajmuje się grafiką i rysunkiem. W 1972 roku otrzymała dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) w pracowni profesora Stanisława Fijałkowskiego. Prace Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej znajdują się miedzy innymi w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum w Wałbrzychu, Muzeum w Couvin (Belgia).
Fot. Wszystkie prace dostępne są w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
Artykuł przygotowany we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej www.napiorkowska.pl
