Wakacje dobiegły końca, a wraz z nimi „Atlas Sztuki”- cykl letniego przewodnika po wystawach. Na dłuższe, wrześniowe wieczory, zachęcamy Państwa do śledzenia naszego kolejnego cyklu artykułów łączących sztuki wizualne z filmem. Zamierzamy opowiadać o dziełach sztuki oraz życiu i twórczości artystów, inspiracje czerpiąc z licznych realizacji filmowych. Zamierzamy przyglądać się relacjom dzieł sztuki z obrazem filmowym, zauważając w nich nowe znaczenia. Na nowo odkrywamy porzucone i ukryte konteksty, przywracając je do świadomości. Dzielimy się z Państwem naszymi inspiracjami, nakreślamy aspiracje po to, aby wnieść nowe spojrzenie na połączenie sztuk plastycznych z filmem. Jako pierwsze dzieło, przybliżamy „Damę z gronostajem”, które aktualnie można podziwiać w berlińskim muzeum Bodego.
Kategoria: Wystawy na świecie
Monografia Rembrandta, 10 płócien Rafaela i wystawa Caravaggia. Tu zapraszamy do lektury recenzji najważniejszych wystaw na świecie.
Max Liebermann Pionier Modernizmu
Jeszcze do jedenastego września w Kunst-und Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland w Bonn oglądać można retrospektywę twórczości jednego z najbardziej znaczących niemieckich twórców przełomu XIX i XX wieku. Wystawa zaaranżowana chronologicznie prezentuje około 100 obrazów i rysunków Liebermanna z różnych etapów jego twórczości.
Max Liebermann, niemiecki malarz i grafik, przedstawiciel realizmu, impresjonizmu i współzałożyciel Secesji Berlińskiej. Liebermann urodził się w 1847 roku w Berlinie w rodzinie intelektualistów o zainteresowaniach artystycznych. Studiował filozofię na Uniwersytecie Berlińskim jednocześnie pobierając lekcje u cenionego malarza scen jeździeckich i polowań Carla Steffecka. W 1868 studiował na Akademii sztuk Pięknych w Weimarze. Początkowo tworzył akwaforty, malował pejzaże, sceny religijne i rodzajowe w sposób realistyczny, stosując ciemną kolorystykę. To właśnie z tego okresu pochodzi słynny obraz artysty Dwunastoletni Jezus w świątyni, który w 1879 roku na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Monachium wywołał skandal wśród odbiorców, zmuszając tym samym artystę do przemalowania dzieła. Czytaj dalej „Max Liebermann Pionier Modernizmu”
Grupa Osiem czyli węgierski Matisse – wystawa w Budapeszcie
Wszystkich odwiedzających Budapeszt pragnę zachęcić do odwiedzenia kolejnej, po „Sztuce na jeziorze”, wystawy w Muzeum Sztuk Pięknych poświęconej węgierskiej Grupie „Osiem”, której twórczość diametralnie zmieniła węgierską sztukę początku XX wieku. Ekspozycja obejmuje ponad 200 prac członków Grupy i ich przyjaciół.
Grupa „A Nyolcak” została założona przez ośmiu studiujących w Paryżu węgierskich malarzy (Róbert Berény, Dezső Czigány, Béla Czóbel, Károly Kernstok, Ödön Márffy, Dezső Orbán, Bertalan Pór, Lajos Tihanyi). Stworzyli swój własny styl, inspirowany francuskim modernizmem, zwłaszcza fowizmem. Czerpali głównie z malarstwa Matisse’a i Cézanne’a. Późniejsze prace (tworzone już po rozpadzie Grupy) zostały namalowane w nurcie kubizmu i ekspresjonizmu. Czytaj dalej „Grupa Osiem czyli węgierski Matisse – wystawa w Budapeszcie”
Kierunek: Madryt
Dziś polecam spacer w poszukiwaniu ciekawej sztuki nowoczesnej w Madrycie, przemieszczając się pomiędzy oddziałami Muzeum Narodowego Centrum Sztuki Królowej Zofii. Główny budynek muzeum to odrestaurowany XVIII-wieczny szpital. Muzeum jest poświęcone głównie sztuce hiszpańskiej, ale znajdują się w nim także liczne prace artystów zagranicznych, takich jak Robert Delaunay, Yves Tanguy, Man Ray, Jacques Lipchitz, czy Lucio Fontana. Stała ekspozycja znajduje się na drugim i czwartym piętrze. Są tam m.in. sale poświęcone twórczości Pabla Picassa, Salvadora Dalego, czy Joana Miró. W kolekcji muzeum można znaleźć można takie dzieła jak Guernica, czy Pejzaż z Cadacués. Poza przyciągającą widzów stałą ekspozycją, Muzeum Narodowe oferuje także sporą ilość atrakcyjnych ekspozycji sztuki współczesnej. Czytaj dalej „Kierunek: Madryt”
Wielka retrospektywa Cattelana w Nowym Jorku
Twórczość Maurizio Cattelana, autora najgłośniejszych wizerunków sztuki współczesnej ostatnich lat zaprezentowana zostanie jesienią na retrospektywnej wystawie w Nowym Jorku. Ekspozycja prezentująca kontrowersyjny dorobek artysty zostanie zbudowana z ponad 130 jego dzieł, wypożyczonych z muzeów i prywatnych kolekcji z całego świata. Będzie to imponujący przegląd prac artysty począwszy od tych z 1980 roku do najnowszych jego dzieł.
Maurizio Cattelan czerpie ze współczesności. Świadomie dotyka tematów zapalnych. Na tym polega jego praca. Podejmuje problematykę trudną, konfliktową, często niepopularną. Zadaniem Cattelana jako artysty jest zmuszać do refleksji, prowokować do dyskusji. Czytaj dalej „Wielka retrospektywa Cattelana w Nowym Jorku”
Postmodernizm: Styl i Subwersja 1970-1990
Postmodernizm wymykał się zawsze definicjom. Był mieszanką różnorodnych, przeciwstawnych stylistyk. Porywający wizualnie, wszechstronny, kolorowy albo zupełni e bez koloru. Zabawny albo o dramatycznym wręcz wyrazie form. Wspólna przestrzeń konfrontacji różnych tendencji i koncepcji. Czasami uboga, a czasami luksusowa. Czyż nie stanowi ona wspaniałego tematu na wystawę?
Planowana w Viktoria & Albert Museum wystawa poszukuje odpowiedzi na pytanie, czym był postmodernizm, ale czy na to i jemu podobne pytania da się znaleźć jednoznaczne odpowiedzi? Ekspozycja „Postmodernizm: Style & Subversion 1970/90” zostanie otwarta dla publiczności już we wrześniu. Będzie to swego rodzaju wycieczka pośród odmienności w sztuce. Zapowiada się interesująco. Czytaj dalej „Postmodernizm: Styl i Subwersja 1970-1990”
Młody Rembrandt i Degas
Każdego roku Rijksmuseum organizuje wystawę pokazującą wpływ malarstwa mistrzów holenderskiego Złotego Wieku na twórczość europejskich artystów późniejszego okresu. Po sukcesie ubiegłorocznej wystawy, która pokazywała inspiracje malarstwem Steena w obrazach Miró, w tym roku Rijksmuseum wystawia portrety Edgara Degasa i Rembrandta. Przy czym w przypadku obu artystów wystawione obrazy pochodzą z okresu młodości artystów, czyli kiedy mieli nie więcej niż 23 lata.
Edgar Degas w wieku 23 lat przebywał w Rzymie. Tam studiował malarstwo i zachwycał się twórczością dawnych mistrzów. Największe wrażenie zrobiły na nim akwaforty Rembrandta. Inspiracje z twórczości Rembrandta są widoczne u Degasa nie tylko w specyficznym wykorzystaniu światła i cienia ale również w konkretnych pozach. Oprócz licznych akwafort Rembrandta i Autoportretu młodego Rembrandta z 1630 roku z kolekcji Rijksmuseum, na wystawie zobaczymy również wspaniały autoportret Rembrandta wypożyczony z Pinakoteki w Monachium. Czytaj dalej „Młody Rembrandt i Degas”
Wystawa grafik Jamesa McNeila Whistlera w Muzeum Sztuki w Tel Awiwie
Wystawa prezentuje wybrane grafiki Jamesa Abbotta McNeilla Whistlera (1834-1903) – twórcy nostalgicznych i pełnych harmonii obrazów, jednego z głównych przedstawicieli credo „sztuka dla sztuki”.
Malarz urodził się w Ameryce, gdy ukończył 21 lat wyruszył do Europy w 1855 roku. Najpierw przebywał w Londynie, a następnie przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął studia w École Imperiale i Spéciale de Dessin. W następnym roku, studiował w pracowni szwajcarskiego artysty Charles Gleyre. Podobnie jak inni artyści tego okresu np.: Jean-Francois Millet, Honore Daumier i Gustave Courbet, których twórczość wpłynęła na jego wczesną sztukę, Whistler używał specyficznych rodzajów grafiki w celu zobrazowania nowych tematów typowych dla współczesnego świata, krytyki społecznej i politycznej. Czytaj dalej „Wystawa grafik Jamesa McNeila Whistlera w Muzeum Sztuki w Tel Awiwie”
André Kertész w Berlinie
Martin-Gropius Bau w Berlinie pokazuje wielką retrospektywę ponad 300 zdjęć Kertésza. Znajdą się wśród nich mniej znane grupy dzieł, wykonane podczas jego służby wojskowej w pierwszej wojnie światowej, jak również Shots Polaroid, wykonane w okresie ostatnich latach w Nowym Jorku. Czytaj dalej „André Kertész w Berlinie”
Lucian Freud. Malarstwo bez precedensu.
Zadaniem artysty jest wywołanie w istocie ludzkiej niepokoju, a wielkie dzieło przyciąga nas niezależnie od naszej woli, za sprawą chemii, jak psa myśliwskiego, który wietrzy trop – pies nie jest wolny, nie ma innego wyjścia, jak tylko podjąć trop, a instynkt zrobi resztę. Tak mawiał o malarstwie Lucian Freud.
Zdarzają się opinie, że jego malarstwo jest okrutne. Czy aby na pewno? Artysta – biolog – portrecista. Cielesność w obrazach Freuda to istnienie tu i teraz, to doznania, obciążające emocje. Bo cielesność to rozkwit, ale też nieuchronny rozpad. Okrucieństwo w malarstwie nie zawsze jest przyjemne, może być jednak wyzwalające. Jak to jest posiadać konkretne ciało, w konkretnej sytuacji i w konkretnym przedziale czasu? Surowość obrazów Freuda, szczegółowe, trudne akty, pełne mrocznych emocji twarze -przynoszą współczesne odpowiedzi i wyzwolenie od przyjętych standardów piękna. Czytaj dalej „Lucian Freud. Malarstwo bez precedensu.”