Tegoroczni kuratorzy – Belgijka Cathrine de Zeghers oraz Kanadyjczyk Gerald McMasters skupili swoją uwagę na artystach otwartych na współpracę, zarówno z innymi artystami, jak i publicznością, czego rezultatem są instalacje, performensy i działania z udziałem widzów. Zaprosili także artystów stosujących nietypowe lub nieznane media artystyczne, a także takich, którzy w zaskakujący sposób podchodzą do technik tradycyjnych. Stąd też sporo projektów o rękodzielniczym charakterze. W obiektach i instalacjach wykonanych lub wykonywanych w czasie trwania biennale artyści wykorzystują materiały naturalne, jak tkanina, papier, trzcina, drewno, lub surowce wtórne, jak guma, plastik, styropian i aluminium. Kuratorzy nie oczekują, że publiczność odkryje jedną właściwą interpretację wystawy, podkreślają raczej jej organiczny i procesualny charakter.
Tradycyjnie już Biennale odbywa się w kilku miejscach: Art Gallery of New South Wales i Museum of Contemporary Art, w ogromnej hali magazynów portowych nabrzeża Pier 2/3 oraz na wyspie Cockatoo Island. Każdej ekspozycji został nadany liryczny podtytuł, precyzując ważne dla kuratorów obszary tematyczne dotyczące relacji. „In Finite Blue Planet” w Art Gallery of New South Wales bierze za punkt wyjścia poczucie skończoności Ziemi, zarówno w sensie zglobalizowanej przestrzeni, ograniczeń eksploatacyjnych, jak i konsumpcyjnemu modelowi życia. Znaczącą przestrzeń poświęcono kartografii. Przykładem mogą być poetyckie defragmentacje map argentyńskiego artysty Jorge Macchi czy „City of Ghost” Nippana Oranniwesny z Tajlandii, czyli usypana z talku dla niemowląt kilkunastometrowa mapa złożona z planów kilku miast.
Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl
Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia
Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com
Wszystkie prawa zastrzeżone